Repeat || BTS ✔️

3

23 januari 2019

Wanneer ik voorzichtig mijn hand van de wond af haal, merk ik dat deze nog steeds heftig aan het bloeden is. Gehaast zoek ik naar een toilet. Wanneer ik in mijn ooghoek een toilet spot, ren ik er naartoe. Snel laat ik het koude water van de kraan over de wond heen stromen. 

''Auw.''

Ik loop een toilet hokje binnen en pak wat toiletpapier. Met mijn rechterhand druk ik met het toiletpapier de wond dicht. Ik kijk in de spiegel en zucht een keer diep, wetend dat het moment er aan zit te komen. Op mijn gezicht zijn de littekens en wonden nog steeds duidelijk te zien. Hopelijk valt het niet te erg op.

Ik glimlach nog snel in de spiegel voor ik het toilet uit loop. Met mijn linkerhand probeer ik zo soepel mogelijk de deur open te maken, terwijl mijn rechterhand de wond dicht drukt. 

Als ik naar links kijk, slaat mijn hart een slag over. Daar zitten ze dan. Mijn wangen worden vuurrood, niet alleen bij de gedachte dat ik zo BTS ga ontmoeten, maar ook bij de gedachte dat ik in de buurt kom van mannen. Sinds mijn moeder weg is, ben ik niet meer naar school geweest en was de enige man die ik zag mijn vader. Misschien zag ik zo één keer in de maand iemand die op bezoek kwam, maar ook dat waren vaak vrouwen. 

Ik schud de gedachtes uit mijn hoofd en loop langzaam richting de hal waar ze dan zitten. Wanneer ik binnen kom lopen, zie ik dat er nog maar één persoon aanwezig is buiten de leden. Stuk voor stuk bekijk ik ze en mijn hart begint steeds iets sneller te kloppen. Niet veel later verlaat de laatste persoon de zaal. Alle ogen zijn nu op mij gericht.

Met mijn blik gericht op de grond loop ik naar de eerste in de rij toe, RM. Wanneer ik bij zijn desk sta, gaat mijn blik voorzichtig omhoog.

''Hey,'' fluister ik. Alle ogen zijn nu op mij gericht.

''Hey, alles oké?'' In zijn stem is verwarring en medelijden te horen. Ik knik vlug en leg mijn dagboek neer voor RM. Mijn rechterhand drukt nog steeds de wond dicht. Rechts van mij hoor ik de andere leden praten in het Koreaans. 

''Zou ik een h-handtekening mogen,'' stotter ik. Langzaam maar zeker komt mijn blik steeds hoger.

''Ja... natuurlijk,'' probeert hij zo enthousiast mogelijk te zeggen, waarna hij meteen begint te schrijven.  Mijn ogen zijn nu gericht op zijn kin en ze komen langzaam maar zeker de ogen van RM tegen. Net op dat moment kijkt hij weer op, waardoor oogcontact niet te vermijden is. Mijn wangen worden vuurrood en ik kijk snel de andere kant op.

''Wat is je naam eigenlijk?''

''Eva,'' mompel ik. Onverwachts brengt hij zijn hand naar mijn arm. Uit schrik duik ik in elkaar. ''Nee, alsjeblieft niet!'' Schreeuw ik bijna. J-Hope, Jungkook en V staan allemaal op en kijken me geschrokken aan. Voorzichtig trekt RM zijn hand terug, terwijl hij me met een geschrokken blik aankijkt.

''Het spijt me,'' mompelt hij. Voorzichtig ga ik rechtop staan waarna ik nog kort oogcontact maak met RM. Ik pak mijn dagboek snel van zijn desk af en loop door naar de volgende in de rij, J-Hope. Wanneer ik mijn dagboek op de desk van J-Hope wil leggen, laat ik onverwachts het toiletpapier vallen. Iedereen staart naar de grote snee op mijn arm. Angstig kijk ik rond en snel pak ik het toiletpapier weer op. Ik druk het toiletpapier weer tegen de wond en maak kort oogcontact met RM, J-Hope en Suga, die me allemaal vol medelijden aankijken. Het blijft stil wanneer J-Hope zijn handtekening ook in mijn dagboek zet. Suga breekt de stilte.

''Eva,'' Langzaam richt ik mijn ogen naar Suga. ''Wat is er met je arm gebeurd?''

''Nou, uhh, dat is een lang verhaal, moeilijk uit te leg-,'' Suga onderbreekt me.

''En wat is er met je gezicht gebeurd?'' Alle leden kijken me onderzoekend aan. Ik doe een stap achteruit en kijk de leden stuk voor stuk aan.

''Ik uhh, ik moet gaan,'' snel draai ik me om, waarna ik weg loop. Langzaam beginnen de tranen over mijn wangen heen te lopen. Wat doe je nou Eva? Je hebt eindelijk de kans om de jongens te ontmoeten en dan loop je weg? Waar moet ik überhaupt naartoe, ik kan nergens naartoe. 

Achter me hoor ik de jongens mijn naam roepen en een paar seconden later word ik aan mijn arm terug getrokken, net iets boven de wond. Snel draai ik me om, waar ik oog in oog sta met Jungkook. Achter hem staan de anderen. Ik probeer te accepteren dat mijn arm in zijn stevige grip is en dat is een stuk makkelijker aangezien het Jungkook is. Toch trek ik me voorzichtig los en doe ik een stap terug.

''We zien dat er iets aan de hand is met je,'' zucht Jungkook teleurgesteld. ''We willen onze fans niet bang, verdrietig of zelfs beschadigd zien. Misschien kunnen wij je helpen?'' Snel schud ik mijn hoofd.

''Ik ben bang van niet,'' snik ik. De leden kijken elkaar een paar seconden aan en daarna pakken ze allemaal een stoel. Jungkook pakt ook een stoel voor mij. Hij gebaart met zijn hand naar de stoel om te laten weten dat ik moet gaan zitten. Voorzichtig neem ik plaats. Helemaal in elkaar gedoken begin ik mijn verhaal. Ze kijken me allemaal aandachtig aan.

''Het begon allemaal vroeger, toen mijn moeder weg ging en ze mij achterliet bij mijn vader.''

-

''En vandaag liep het dus wederom uit de hand,'' snik ik. Ondertussen hebben Jungkook, Jimin en Jin waterige ogen gekregen.

''Ik werd hier een stuk verderop uit de auto gejaagd, met meer mishandeling als dreigement. Uit agressie pakte hij een sleutel uit zijn sleutelbos en hiermee sneed hij mijn arm volledig open. Ook vertelde hij dat ik zelf maar een weg naar huis moest vinden, maar ik wil niet terug,'' mompel ik, waarna ik in tranen uitbarst. De ogen van de jongens zijn immens groot. Veel groter dan normaal. Sommige laten ook een traantje vallen.

''Hij is dus ook de reden dat ik terughoudend ben naar jongens in het algemeen,'' ik laat mijn hoofd zakken, denkend over wat ik zojuist heb verteld.

''Heftig, Eva,'' mompelt Suga met zijn stem vol medelijden. Ook hij richt zijn blik nu op de grond. Een paar seconden later voel ik een hand op mijn rechterschouder. Voorzichtig draai ik mijn hoofd naar rechts, waar ik Jungkook zie zitten. Zijn wangen zijn nat van de tranen en in zijn ogen is angst te zien. Bang dat ik zijn hand van mijn schouder af duw? Maar om eerlijk te zijn, heb ik liever dat deze daar nog even blijft liggen. Voor het eerst voelt het rustgevend en fijn. Ook V, die links van me zit, legt zijn hand op mijn schouder. Ik kijk hem een paar seconden aan en een kleine glimlach verschijnt op mijn gezicht.

''Eva, we zullen er voor zorgen dat je niet meer terug hoeft naar je vader. Ook al betekent dat misschien dat je met ons mee moet. Dat vind je niet erg hoop ik?'' Vraagt RM.

''Uhm, nee hoor,'' zeg ik terwijl ik enthousiast nee schud. Mijn hart slaat een slag over, uit enthousiasme en opluchting.

''We kunnen je echt niet terug brengen naar je vader,'' mompelt Jin.

''Inderdaad,'' zegt de rest in koor. RM staat op en reikt in het midden zijn hand naar me toe. Jungkook en V halen hun handen van mijn schouders af en voorzichtig sta ik op.

''Deal?'' Wanneer ik nog snel rond kijk, zie ik dat alle jongens een glimlach op hun gezicht hebben. Ik draai mijn hoofd langzaam terug en kijk RM aan. Voorzichtig leg ik mijn hand in die van hem.

''Deal.''

~~~~

AAAHHHHH 

Laat ff weten wat je van het verhaal vindt! Als je leuke requests hebt worden ze misschien wel in het verhaal verwerkt!

xoxo J