Repeat || BTS ✔️

21

Het is de dag van de fan meeting, mijn eerste fan meeting waarbij ik op een andere plek sta dan gewoonlijk. Goede en slechte herinneringen komen omhoog bij de gedachte van een fan meeting. Ik kijk emotieloos naar de kom cornflakes en melk die voor me staat. Langzaam breng ik de volle lepel naar mijn mond toe. Wanneer ik het probeer door te slikken, gaat dit extreem moeilijk, waarschijnlijk door de zenuwen. J-Hope, die naast me zit, kijkt me vol medelijden aan wanneer hij me aantikt.

''Hey Eva, is alles oké?'' Vraagt hij, waarna ik langzaam mijn hoofd naar hem toe draai. Ik knik gehaast en richt mijn blik daarna weer om mijn cornflakes. Ik zucht diep, waarna V opstaat.

''We moeten gaan guys!'' Ik richt langzaam mijn blik op hem. Niet veel later staan we allemaal op en ruimen we de tafel af, waarna we ons klaar maken om te gaan. Ik loop achter de jongens aan terwijl ik me mentaal zo goed mogelijk probeer voor te bereiden op het belangrijke moment. Als we het appartementencomplex uit zijn gelopen, lopen we tussen hekken door richting het busje. Om ons heen loopt ineens veel paparazzi, gelukkig is er ook bewaking die de paparazzi op afstand houdt. Verschillende journalisten proberen microfoons in V's en Jungkook's gezicht te duwen. Ook ik krijg bijna een paar verschillende microfoons in mijn gezicht geduwd. Veel journalisten stellen dezelfde brandende vraag: 'Waar zijn jullie zo lang geweest?' Ik luister naar de bewaking die ons vertelt dat we alle journalisten moeten negeren en voor we het weten zitten we al in het busje.

''Dat was heftig, hoe wisten ze dat we hier zaten?'' Zucht ik bijna opgelucht uit.

''Ze weten bijna alles,'' mompelt Jungkook, terwijl hij net zoals de anderen zijn masker afzet. Niet veel later vertrekt het busje. ''Waarschijnlijk heeft een van de ARMY's ons herkent.'' Er verschijnt een kleine glimlach op mijn gezicht wanneer ik hem voor de eerste keer ARMY hoor zeggen. Daarna valt er een dodelijke stilte.

Na een paar minuten komen we aan bij het gebouw waar de fan meeting plaats zal vinden. Voor we uit mogen stappen moeten we wachten tot de hekken richting de ingang zijn uitgezet, zodat we daar veilig naartoe kunnen lopen. Wanneer de deur van het busje open wordt gemaakt door een van de bewakers, gaan mijn ogen wijd open. We doen allemaal ons masker weer op en stappen het busje uit. De bewakers proberen ons zo veel mogelijk uit het zicht te houden wanneer we het gebouw binnen lopen. Eenmaal binnen zijn we veilig van alle fans. De deur word op slot gedaan en de hekken worden weggehaald.

Aangezien we laat zijn, nemen we meteen plaats achter de lange tafel in een iets kleinere ruimte. Voor de tafel staan ijzeren dranghekken die ervoor zorgen dat iedereen langs elk lid afloopt. Ik zit als laatste in de rij, aangezien ik ook de jongste ben. Rechts van mij zit Jungkook, hij werpt me snel een blik voor al onze blikken gericht zijn op de gillende fans die binnen komen gerend. Als eerste komen ze bij RM aan, daarna lopen ze door naar Jin, gevolgd door Suga, J-Hope, Jimin, V, Jungkook en ikzelf.

Wanneer de eerste fan bijna bij mij is, begint mijn hart sneller te kloppen. Na Jungkook loopt ze dan naar mij toe. Ze werpt me een misselijkmakende blik, waarna ze meteen doorloopt, zonder nog iets te zeggen of vragen. Ik kijk snel de jongens aan, die met een grote glimlach de wensen van duizenden fans vervullen. Een kleine glimlach vormt zich op mijn gezicht wanneer ik de jongens gelukkig zie.

In de hoop dat de volgende fan wel bij mij stopt, glimlach ik naar haar. Maar ook zij loopt me emotieloos voorbij. Binnen een oogwenk is de glimlach van mijn gezicht verdwenen. In mijn ooghoek zie ik Jungkook me snel aankijken, waarna hij weer verder gaat het schrijven van zijn handtekening. Ik verlies geen hoop en kijk liefdevol naar de fan die haar poster bij Jungkook van de tafel afpakt. Ze kijkt me voorzichtig aan en ik glimlach naar haar, waarna ik haar begroet.

''Hey,'' mompelt ze voorzichtig, waarna ze haar poster voor mij neer legt. Op de poster staan de handtekeningen van de anderen al. Ik werp snel een blik naar Jungkook, die me in zijn ooghoek snel aankijkt. Wanneer ik mijn blik weer op de fan voor me richt, geeft ze me konijnen oren om op te zetten. Ik glimlach breed en zet de oren op mijn hoofd. Ze begint voorzichtig te lachen, waarna ik mijn handtekening op de poster zet. Ik haal de oren van mijn hoofd af, maar wanneer ik ze terug wil geven zegt ze dat ik ze mag houden. Ze pakt haar poster van de tafel af en werpt me nog een snelle blik terwijl ze glimlacht, waarna ze de ruimte uitloopt.

De tien volgende fans lopen mij allemaal voorbij zonder me ook maar aan te kijken. Ik zucht diep en kijk de jongens rechts van mij aan terwijl ik mijn hoofd op mijn handen laat rusten. Wanneer Jungkook iets terug geeft aan de fan kijkt hij mij aan. Hij pakt met zijn vingers mijn wang vast waarna hij 'cute' mompelt. Ik glimlach breed en sluit mijn ogen voor een paar seconden, waarna ik weer voor me kijk. Een fan ergens achter in de zaal begint iets in het Koreaans te schreeuwen. Het is een van de enige fans in deze zaal die Koreaans spreekt. Niet veel later pakt RM zijn microfoon op, waarna hij iets terug zegt. Hij klinkt niet al te enthousiast wanneer hij dat zegt en niet veel later verlaat de fan de zaal. Ik kijk verward naar Jungkook die mijn blik ontwijkt.

''Hello,'' ik richt mijn blik weer naar voren, waar een fan me hoopvol aan staat te kijken. Ik begroet haar enthousiast en pak het boekje aan dat ze me aanrijkt.

Het boekje lijkt verschrikkelijk veel op het dagboek dat ik ooit had. Inmiddels ben ik die al een hele tijd kwijt.

Voorzichtig vraag ik of er door mag bladeren. Ze knikt enthousiast, waarna ik begin te bladeren. Ze kijkt snel een keer achterom en richt daarna haar blik weer op mij. Alles in dit boekje komt me bekend voor.

Het is mijn dagboek.

Ik laat het boekje gechoqueerd vallen en sla mijn hand voor mijn mond. Pas na een paar seconden vraag ik haar waar ze het boekje vandaan heeft. Op het boekje staat alleen de handtekening van RM en dat is precies de enige handtekening die ik tijdens de fan meeting heb gekregen voor alles fout ging. Ze kijkt snel rond alsof niemand anders mag weten waar het over gaat, voor de zich omdraait en ergens naartoe wijst. Ik kijk naar de plek waar ze naartoe wijst. Daar staan twéé mensen die ik uit duizenden herken.

~~

Wie zullen het zijn :O