Repeat || BTS ✔️

Epiloog

Het is de dag van het concert. Mijn hart gaat tekeer wanneer we vroeg in de morgen al in het busje zitten richting de concerthal. Over het algemeen zijn de jongens best relaxed.

Ik laat mezelf tegen Jungkook's schouder aan vallen wanneer het me te veel wordt. Ik begin zacht te trillen van de angst. Jungkook voelt het en trekt me tegen hem aan.

''Het is oké Eva, wij zijn er de hele tijd voor je,'' fluistert hij tegen me. Wanneer J-Hope, die links van me zit ziet dat de manager ons nogal verward aankijkt, komt hij tegen me aanhangen. Hij slaat ook zijn arm om me heen.

''Het komt goed Eva, wij zullen je helpen! Als je wil kunnen we voor het concert nog wat dansoefeningen doen,'' grinnikt hij enthousiast wanneer hij zich voorzichtig terug trekt. Ik knik enthousiast en kijk dan naast Jungkook. Daar zit Suga maar wat voor zich uit te staren. Achter ons zitten Jin, Jimin, RM en V. Ik werp ze allemaal snel een blik en krijg een glimlach terug van V.

''We zullen je echt nog alles uitleggen over hoe het er aan toe gaat voor, tijdens en na concerten.'' Ik glimlach snel en richt mijn blik weer naar voren.

''We're almost there (We zijn er bijna),'' zegt de manager wanneer hij zijn hoofd naar mij toe draait. Er verschijnt een scheve glimlach op zijn gezicht. Uiteindelijk richt hij zijn blik weer naar voren.

Voorzichtig ga ik rechtop zitten. Ik rek mezelf uit, waardoor een klein deel van mijn buik zichtbaar wordt. Jungkook pakt meteen zijn kans en port me in mijn buik. Ik duik naar links, tegen J-Hope aan, die schrikt van mijn onverwachte beweging.

''Die krijg je nog terug,'' grom ik. Langzaam ga ik weer terug op mijn eigen plek zitten. J-Hope lacht even en kijkt daarna door het raam naar buiten.

Een paar minuten later wordt de deur van het busje opengeslagen door een van de bewakers. Het is heel vroeg in de ochtend, maar er staan al enkele die-hard fans achter de dranghekken te wachten. Ze schreeuwen onze namen terwijl we tussen de dranghekken doorlopen en steken blaadjes met pennen uit naar ons. De bewakers duwen de blaadjes hardhandig aan de kant.

''Eva! We love you!''

Mijn hart slaat een slag over. Ik glimlach en kijk snel rond om de fan te zoeken die mijn naam riep. Wanneer ik haar aankijk, begint ze hard te gillen. Ik zie een paar flitsen vanuit hun telefoons. Ik kijk weer voor me uit wanneer een van de bewakers laat weten dat ik te langzaam loop.

''Dit is het dan!'' Schreeuwt Jungkook super enthousiast, terwijl hij zijn armen openslaat. De bewakers lopen langzaam van ons weg. Ook ik probeer steeds gekker te doen, in de hoop de zenuwen van me af te schudden. Natuurlijk is het niet slecht om een beetje zenuwen te hebben, maar trillen van de zenuwen is wel heel veel.

We lopen allemaal een grote concertzaal in, waarna ik helemaal gek word. Ik kijk om me heen alsof ik in de hemel terecht ben gekomen. Ik geef mijn ogen goed de kost onderweg naar het podium.

Eenmaal daar aangekomen worden de dranghekken voor ons aan de kant gezet, waardoor we bij de trappen kunnen komen. Stuk voor stuk lopen we de trap op, die ons op het gigantische podium brengt. Het podium is zo groot, dat er ongeveer 1000 mensen op zouden kunnen staan. Ik kijk nog steeds verbaasd de hele concertzaal rond vanuit het podium.

Samen met RM loop ik over het gehele podium heen. Het duurt enkele minuten voor we het hele podium lopend hebben gezien. De glimlach is niet van mijn gezicht af te krijgen. Ondertussen begint RM verschillende dingen uit te leggen.

''Hier gaan we straks staan wanneer we ons voorstellen,'' legt hij uit wanneer we op een ronde schijf in het midden van de concertzaal staan. De ronde schijf heeft drie wegen die leiden naar het hoofdpodium.