Repeat || BTS ✔️

27

Voor ik het weet zijn alle liedjes alweer opgenomen. Het duurde even voor ik de rap van 'Intro: Boy Meets Evil' onder de knie had, maar Suga heeft me de hele tijd geholpen. In de auto onderweg naar het appartement pak ik mijn dagboek tevoorschijn. Ik schrijf alles op wat ik vandaag heb gedaan, zoals ik dat elke dag doe.

''Wat ben je aan het doen?'' Vraagt Suga met een vermoeide stem. Ook hij is moe, niet erg raar aangezien het al 23:30 is. Ik werp hem snel een blik en schrijf daarna verder in mijn dagboek.

''Oh, ik schrijf op wat ik vandaag heb gedaan in mijn dagboek. Soms dan lees ik bepaalde dagen terug om hetzelfde gevoel weer te beleven. Ik had dit dagboek ook bij tijdens de meeting in Nederland,'' leg ik uit, waarna ik moet gapen. Hij kijkt me snel aan, waarna hij weer voor zich kijkt.

''Grappig,'' grinnikt hij. Na een een rit van ongeveer 20 minuten komen we aan bij het appartement. Suga parkeert de auto en we lopen richting het appartement. Wanneer we stil staan bij de voordeur wachtend op iemand die de deur open komt doen, vraagt Suga iets.

''Zou ik een keer door je dagboek heen mogen lezen?'' Hij blijft voor zich uit kijken zonder me ook maar één keer aan te kijken. Uiteindelijk besluit ik na een paar seconden stilte te antwoorden.

''Ja hoor,'' mompel ik, waarna de deur wordt opengedaan door Jungkook. Hij glimlacht breed wanneer hij mij ziet. Suga loopt langs hem af en laat zich in de woonkamer meteen op de bank vallen. De jongens proberen een gesprek met hem te beginnen, maar hij is daar niet voor in de stemming. Ik grinnik en kijk daarna Jungkook aan. Hij staat nog steeds breed te glimlachen. Voorzichtig trekt hij me in een knuffel terwijl hij vraagt hoe het ging.

''Wel goed, denk ik,'' mompel ik, terwijl ik me voorzichtig uit zijn grip los trek. Hij kijkt me een beetje verbaasd aan, maar ik besluit hem niet aan te kijken. Ik loop rechtstreeks door naar de bank waar ik naast Suga stil ga staan. Hij haalt zijn in het kussen gegraven hoofd langzaam omhoog wanneer ik hem op zijn schouder tik. Ik rijk hem mijn dagboek aan, die hij voorzichtig aanneemt.

''Dankje,'' fluistert hij, waarna hij zijn hoofd weer in het kussen graaft. Hij legt het dagboek naast hem neer en volgens mij valt hij niet veel later in slaap. Uiteindelijk draai ik me om en dan sta ik oog in oog met Jungkook. Hij kijkt me nogal verward aan. In een snelle beweging druk ik een kus op zijn wang, waarna ik naar J-Hope loop. Ik neem plaats naast hem en sla mijn arm om hem heen. Hij schrikt, omdat hij niet zag dat ik naast hem kwam zitten. In mijn ooghoek zie ik Jungkook teleurgesteld plaats nemen naast V.

''Hey Hobi,'' mompel ik. Hij richt zijn blik op mij en glimlacht breed, zoals gewoonlijk. De rest heeft zijn blik op de televisie gericht.

''Heb je zin om een keer samen wat liedjes te dansen?'' Mompel ik lichtelijk zenuwachtig voor zijn antwoord.

''Natuurlijk! Lijkt me super leuk! Laten we gaan!'' Antwoordt hij super enthousiast. Voor ik het weet trekt hij me van de bank af en heeft hij de jongens verteld wat we van plan zijn. Hij rent nog snel de badkamer in voor hij mijn arm weer pakt en me mee sleurt.

''Het is bijna midden in de nacht Hoseok!'' Grinnik ik wanneer hij me het appartementencomplex uit sleurt. Hij lacht en laat een paar seconden later mijn arm los. Na een paar seconden stilte vraagt hij uiteindelijk welke liedjes ik wil dansen.

''Weet je dat ene liedje, volgens mij heet die 'My Youth Is Yours?''' Er verschijnt een glimlach op zijn gezicht.

''Die heb ik voor de Love Yourself film gedanst samen met iemand, wil je die dansen?'' Ik knik enthousiast ja en stel daarna nog een paar andere liedjes voor.

Uiteindelijk komen we aan bij de dansstudio, die natuurlijk op slot is. Gelukkig heeft J-Hope de sleutel bij. Hij haalt het pand van slot af en schakelt het beveiligingssysteem uit. Net voor hij de deur achter ons op slot draait, zien we een flits. Zonder er nog bij na te denken draait J-Hope de deur op slot. Hij zet de lichten aan en we lopen richting de dansruimte.

''Zullen we maar met dat lied beginnen dan?'' Vraagt hij terwijl hij richting de box loopt. Als hij achterom kijkt knik ik snel. Hij sluit alleen zijn telefoon aan op de box en loopt daarna terug naar mij. Uit zijn broekzak haalt hij ongeveer 7 verschillende pilletjes. Ik kijk hem aan en verschillende gedachtes over drugs dealen schieten me te binnen. Ik doe een stap terug en kijk hem met een verwarde blik aan.

''Uhm Hobi, wat is di-,'' voor ik mijn zin af kan maken, onderbreekt hij me.

''Nee, nee! Het is geen drugs,'' lacht hij. Pas dan zie ik de pilletjes goed liggen. ''Het zijn jouw medicijnen, omdat ik niet wilde dat je ze weer zou vergeten. Ook heb ik twéé dextro pilletjes voor je meegenomen, voor extra energie.'' Hij geeft de medicijnen en dextro aan mij, waarna hij zich naar de kleedkamer spoedt. Niet veel later komt hij terug met een glaasje water. Snel neem ik alle medicijnen in. J-Hope rent terug naar de box om de muziek aan te zetten en ik zet het glaasje water voor bij de spiegel neer.

''Let's gooo!'' Schreeuwt hij wanneer hij snel terug komt gerend. De muziek begint en we staan beide op onze posities. We dansen zoals op onderstaand filmpje te zien is.

Hij pakt mijn vuist vast terwijl we naar elkaar glimlachen. We doen hetzelfde dansje nog een paar keer, aangezien hetzelfde stukje van het liedje op repeat staat. We zijn niet te stoppen en dansen het keer op keer vol energie. Tussendoor krijg ik nog tips van J-Hope, die me vol bewondering aankijkt tijdens het dansen.

''Laten we Boy Meets Evil doen!'' Roep ik enthousiast. ''Jij danst, ik zing, na twéé keer draaien we de rollen om,'' commandeer ik, waarna J-Hope naar de box toe rent. Enkele seconden later begint het liedje.

Zo gezegd zo gedaan, na twéé keer wisselen we van positie. Ik dans en J-Hope zingt. Ongeveer 28 seconden in het liedje voel ik een stekende pijn in mijn enkel. Wanneer ik kijk zie ik mijn enkel omklappen, waarschijnlijk voor de tweede keer. Ik laat mezelf op de grond vallen en grijp naar mijn enkel. J-Hope komt meteen bezorgd naar me toe gerend.

''Eva, is alles oké?!'' Vraagt hij bezorgd, terwijl hij mijn voet optilt.

''Ja hoor, is niks. Ik doe wel wat voorzichtiger,'' mompel ik wanneer ik opsta. Ik hef mijn knieën een paar keer en vraag of J-Hope de muziek opnieuw wil starten. Hij kijkt me vol medelijden aan wanneer hij zijn weg richting de box vindt.

De muziek begint weer en vol energie dans ik het liedje mee. Wanneer het bij de 28 seconden weer fout gaat, sta ik gewoon weer op om door te gaan. Ik dans door de pijn heen het liedje af. Ik ga nog enkele keren door mijn enkel heen, maar sta telkens weer op. Aan het einde van het liedje, loopt J-Hope op me af.

''Het is genoeg voor vandaag,'' grinnikt hij, terwijl hij me over zijn schouder heen gooit alsof het niks is. ''We willen niet dat je een paar dagen voor je concert je hele enkel naar de Filistijnen helpt.'' Hij lacht zacht en ik adem uitgeput uit wanneer ik merk dat ik geen kans maak om van zijn schouder af te komen.

''Ik kan wel lopen hoor,'' probeer ik, maar tevergeefs.

''Nope, dat kan je niet, dan ga je meteen door je enkel. Je enkel is nu zo zwak. Als we in het appartement zijn behandelen we die eerst.'' Ik kijk snel op de klok en zie dat het al 01:00 is. Ik zucht opgelucht uit en val daarna in slaap op J-Hope's schouder.