Repeat || BTS ✔️

14

28 januari 2019

Terwijl ik en de jongens op de bank in de dansruimte liggen, komt er iemand binnen lopen. Hij stelt zichzelf voor als de danstrainer van BTS en laat ons meteen allemaal opstaan. Aangezien hij alleen Koreaans kan, vertaalt de rest het voor mij.

''We moeten 'DNA' gaan oefenen,'' mompelt RM terwijl hij me snel een blik werpt. Ook de trainer kijkt me snel aan, waarna hij glimlacht. Hij draait zijn lichaam richting ons en klapt in zijn handen. De muziek begint en iedereen gaat op zijn positie staan. Ik sta momenteel op de positie van Jungkook. Van een afstandje staat hij de dingen te vertalen die de trainer mij te vertellen heeft. Na het liedje praten we nog even na.

''Bevalt het een beetje,'' grinnikt Jimin, waarna hij voorzichtig met zijn hand op mijn schouder klopt. ''Vanaf nu woon je dus officieel bij ons.'' Mijn ogen worden groter. Ik heb Esther en Ryan hier nog niks over verteld.

''I-Ik ben zo terug!'' Ik pak mijn telefoon van de bank af en ren de dansruimte uit. Snel open ik mijn telefoon, waarna ik de contactenlijst tevoorschijn haal. Ik bel Ryan op. De telefoon gaat een paar keer over. Ik ga tegen de muur in kleermakerszit op de grond zitten.

''Ey, met Ryan.''

''Ryan, raad eens,'' zeg ik vol enthousiasme.

''Uhh, ik mag je weer op komen halen?'' Grinnikt hij.

''Ja dat is waar, maar ik zit bij BTS!'' Schreeuw ik door de telefoon heen. Aan de andere kant blijft het even stil.

''Oh mijn god, Eva!'' Schreeuwt hij bijna net zo enthousiast.

''Als je me zo komt ophalen, dan kunnen we al mijn spullen van het huis naar hier brengen en dan blijf ik hier wonen!'' Er klinkt een diepe zucht aan de andere kant.

''Oh, dus... Dus je gaat nu al weg bij ons,'' mompelt hij. Hij klinkt nogal verdrietig terwijl hij die zin zegt.

''Dat betekent niet dat ik jullie niet meer ga zien!'' Probeer ik, maar tevergeefs. Ryan vertelt het verhaal aan Esther en ze barsten beide in tranen uit. Daardoor houd ik het ook niet meer droog. Net op dat moment komt V de dansruimte uit gelopen. Ik richt mijn blik op hem en gebaar hem weg te gaan, maar dat vertikt hij. Wanneer hij mijn rode ogen ziet, loopt hij naar me toe. Hij neemt plaats naast mij op de grond en blijft me gefixeerd aankijken. Ik haal de telefoon bij mijn oor vandaan en hang op, waarna ik mijn blik op V richt. 

We blijven elkaar voor enkele seconden aankijken. Steeds meer tranen komen uit mijn ogen gelopen. Na ongeveer een minuut houd ik het niet meer. Ik barst compleet uit in tranen. Zonder dat ik het echt door heb, trekt V me in een knuffel. Hij trekt me dicht tegen hem aan.

Niet veel later voel ik de tranen van V op mijn schouder vallen. Pas na een paar minuten laat hij me los. Nog nooit heeft een knuffel van een jongen zo fijn gevoeld. 

Na de knuffel staan we beide op. We halen onze tranen van onze wangen af waarna ik sein dat we weer naar binnen kunnen. Ik veeg met mijn handen nog een paar keer door mijn ogen en volg daarna V de dansstudio in. Alle jongens kijken naar ons met een rare blik. Jimin en J-Hope slaan V speels terwijl ze hun blik op mij en V richten. Ze mompelen wat in het Koreaans tegen V, waarop hij hun vertelt waarom we samen in de gang zaten. Ik kijk naar Jimin. Zijn gezichtsuitdrukking gaat van speels naar bezorgd en daarna richt hij zijn blik op mij, net zoals J-Hope.

Op dat moment stuurt Ryan een berichtje met daarin dat hij er nu is. Ik stop mijn telefoon weer weg en verlaat de dansstudio, zonder nog om te kijken. Snel loop ik de trappen af richting de uitgang van het gebouw. Daar staat Ryan te wachten, leunend tegen zijn auto. Ik blijf een tijdje in de opening van de ingang staan voor ik eindelijk naar Ryan toe loop. Hij staat met tranen in zijn ogen bij de auto te wachten. Voor ik hem in een knuffel kan trekken, opent hij de portier voor de achterbank. Daar liggen al mijn spullen ingepakt.

''W-Waarom hebben jullie alles al ingepakt?'' Ik krijg geen antwoord op mijn vraag. Langzaam begint Ryan mijn spullen uit de auto te laden. Hij zet ze bij de ingang van het gebouw neer. Het blijft een paar minuten doodstil. Pas na een paar minuten trekt hij me in een knuffel. Hij begint hard te huilen en niet veel later volg ik.

Wanneer we elkaar na een tijdje weer los laten, merk ik dat RM, Jin, Suga, Jimin, J-Hope, V en Jungkook door het raam heen staan te kijken. Ryan werpt een snelle naar de jongens, waarna hij mij vertelt dat hij zeker weet dat ik goed terecht ben gekomen. Ik knik en kijk de jongens daarna snel aan. Stuk voor stuk staan ze te glimlachen.

''Komt Esther niet meer?'' Ik richt mijn blik weer op Ryan. Hij slikt en ademt dan diep in.

''Esther is momenteel ziek van de stress. Ze heeft nogal last van het feit dat je nu al weg gaat.'' Ryan legt zijn hand in zijn nek en richt zijn blik op zijn voeten.

''Als je wil ga ik wel mee terug naar huis, zodat ze me nog even kan zien?'' Ryan schrikt wakker bij die woorden.

''Nee!'' Schreeuwt hij. Uit schrik deins ik achteruit. ''Nee, dat is niet goed voor haar! Ik zorg er voor dat ze een keer bij je langs komt wanneer zij er klaar voor is,'' mompelt hij. ''Is dat oké?'' Ik knik en glimlach snel. Een ongemakkelijk moment breekt aan en ik besluit afscheid te nemen van Ryan. Ik geef hem snel nog een knuffel en pak daarna mijn koffers op. Voor ik het weet staan Jungkook, V en RM naast me met mijn andere koffers. Wanneer ik Ryan nog een blik werp, knipoogt hij. Niet veel later rijdt hij zwaaiend weg in zijn auto.

~~

AAAAAAAaaaAAAH