Chapter 1

4.4K 115 10
                                    

Kayesha's POV

My parents died because of me.

The uncle who willingly and wholeheartedly gave me a shelter and basic needs fell into the same fate as my parents just a few days of having me on his custody.

Same thing happened to the next ones who gave me a hand when I really needed it most.

I may have made tons of friends... but things keeps having the same tragic ending.

They're all gone. Tulad ng kung paano mawala ang apoy kapag binuhusan ng tubig. Pero huli na, because I'm already suffocating by the endless smoke the put-out fire left.

Those distressing incidents my past holds turned me into someone I never thought I'd be— into someone I never wanted to be.

Bakit ba nagkakaganito ako? Ano ba ang kasalanan ko?

Tuwing tinitingnan nila ang mga mata ko napa-paralyze sila, tila may nakaing nakalalason, dahan-dahang pinagkakaitan ng hangin, at maya-maya lang... babawian ng buhay.

The thought made me scream at the back of my head. The heck.

The thing is I tried to kill myself incalculable times, but I failed every attempt. I tried to jump off from the top of a mountain, but guess what? I found myself floating in mid-air. What the heck?

I tried to drown myself, but I can breathe underwater. I tried suffocating myself, but I can survive without oxygen.

Scientifically talking, those are wildly unreasonable and illogical. However, those are my reality. Am I not just an ordinary human?

Or am I supposed to call myself a MONSTER?

_

"Kaye, bumaba ka na diyan. Male-late kana!"

Napabalik ako sa riyalidad nang sumigaw si Manang Lice.

"Yeah! Coming," walang buhay kong sagot.

Manang Lice is 48 years old, if I am not mistaken. Siya ang ika-17 nag-aalaga sa akin. May mga pagkakataon kasi minsang nakakalimot akong magsuot ng contact lens na siyang tanging paraan para maiwasan ang hindi kaaya-ayang puwedeng mangyari sa mga taong nakapaligid sa 'kin. Dahil sa minsang kapabayaan ay umabot na ng 17 ang naging personal kong taga-alaga at nag-aasikaso ng bahay.

Contact lence ✔
Fake wrinkles✔
Messy hair✔
Fake braces✔
Big bold eye glasses✔

I play a nerd role to stay low and not attract unwanted attention.

"I'm done," sabi ko habang nakatingin sa salamin, pinagmamasdan ang sariling repleksyon.

Simula noong namatay sila Mommy at Daddy, my adoptive parents, I started closing my doors for anyone who want to enter. After losing more and more people who became a part of me, I completely closed the door and built a wall.

After gaining enough knowledge, ako na ang namahala sa company namin kaya working student ako ngayon. Tsk.

Saturday ngayon and I need to go to school because my schedule ko is very strict. Kinuha ko 'yong SATSAN para tuwing Sabado at Linggo ang klase ko, para makapag-focus ako sa company namin. Also day off ko tuwing Biyernes 'cause why not? Ako ang boss, ako ang masusunod haha.

To clear things up, day off ko ang Friday dahil parte ako ng isang underground society. I am not just any member of such, I am a well-known member with my alias. Bakit ko naisipang sumali sa isang maruming organisasyon? For the company. To get on top, kailangang linisin ang haharang sa daan. Dahil sa koneksyon ko sa maruruming gawaing 'yon ay hindi nagkaroon ng kahit anong problema ang kompanyang pinaghirapan ng mga kumupkop sa 'kin. 'Yon na lang ang kaya kong gawin para kahit papaano ay makabawi sa kabutihang ginawa nila.

As of now, my life is as peaceful as it is. But until when?

~

                        redmigtak

Comment kayo kung ano masasabi niyo:)

     "THE SACRED BOOK"Where stories live. Discover now