"THE SACRED BOOK"

Chapter 9

Demonica's POV

–CONTINUATION–

The room is filled with groans and loud inhales and exhales.

I am holding someone's hand while pushing to my limit. I am now giving birth to our child.

Tears are even coming out because of the extreme pain.

Mas napasigaw pa ako nang maramdaman ang paglabas ng aking anak.

The loud cry of our baby reached every corner of the room.

"Mahal na reyna, babae po ang anak ninyo," may ngiting sabi ni Mazi.

I am sweating so much. I looked at them and let out a weak smile, nilalabanan ang pagpikit ng aking mga mata.

"Ano po ang magiging pangalan niya, mahal na reyna?" tanong naman ni Tiya.

"Helliana... princess Helliana," sagot ko habang humihinga ng malalim.

"'Kay gandang pangalan, mahal na reyna," komento ni Eldet at binigay ang sanggol sa akin.

I gently kissed my daughter's forehead and was smiling while looking at her face when the door suddenly burst open.

Pumasok ang mga kawal ng Light Kingdom. Sila Mazi at Eldet ang sumugod sa mga ito.

"Kailangang paslangin ang sanggol," saad ng isa sa mga ito, kaya ang kaba ko napalitan ng galit.

"Tiya, dalhin mo ang saggol sa mundo ng mga tao," utos ko habang dahan-dahang tumatayo kahit pa sobrang sakit pa ng katawan ko at hindi ko pa sigurado ang kapasidad ng kapangyarihan ko dahil sa kasalukuyang lagay.

"Masusunod, mahal na reyna. Mag-iingat po kayo," sabi niya at kinuha ang anak ko sa bisig ko.

"Tiya, mag-iingat kayo. Ingatan mo ang anak namin," huling bilin ko.

Pinagmasdan ko pa ang paglaho ni Tiya kasabay ng paglaho ng aking anak.

'Paalam, anak. Magkikita ulit tayo. Pangako 'yan ni Mommy.'

With aching body, I faced the lightians.

"Ano ba'ng maling ginawa namin? Hinahayaan namin kayo. Nanatili kaming tahimik," matunog ang bawat paghinga ko. Unti-unting kinakain ng galit ang katawan ko.

"Dahil sa makikitid niyong utak, hindi ko magawang makasama ang pamilya ko sa espesyal na araw na ito!"

Ang maputing tela na suot ko ay naging Bloody Armor. Nanginginig man ang kalamnan, kinalimutan ko ang nararamdamang sakit.

"You started this bullshit. Let me end it," every emotion I have vanished as I let anger and rage take over me.

I changed my eye color, letting my red eyes do the job.

"I-Ikaw," one of the lightians pointed his finger on me, "Forbidden eyes," he can barely say anything habang tila pinagkakaitan siya ng hangin, nanginginig pa ang boses at katawan nito.