BU KİTAP YAVBAH HAYRAN KURGUSU OLUP, YAVBAH FANDOMA İTHAFEN YAZILMIŞTIR.
Obsesif kişilik bozukluğu olan, bu hastalığı kendine pek dert etmeyen iki genç, kısa bir süre sonra hayatlarının hastalıkları yüzünden karardığı gerçeği ile yüzleşirler.
Tedav...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
10. B Ö L Ü M
✏Merhabalar efendim. Yeni bir bölümle daha birlikteyiz🙏
7681 kelime, kitap formatı ile 44 sayfa.
BU ARADA LÜTFEN BÖLÜMLERİ OKUYUP GEÇMEYİN, EN AZINDAN OY VERİN. KÜÇÜCÜK, MİNİCİK BİR YILDIZ SADECE, BASINCA BİR ŞEYCİK OLMUYOR. EN AZINDAN EMEĞE SAYGI OLARAK BASIN ŞU YILDIZ'A LÜTFEN🙏
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Karşımızda duran orta yaşlı adama baktım. Korku bütün hücrelerime yayıldı o an. O şerefsiz heriften kurtulduğumu sanıyorken yine ve yeniden onunla karşı karşıya gelmiştim. Oldukça tiskinç bir durumdu bu. Bunca zaman sonra yeniden karşıma çıkması, o iğrenç gülüşünü bana sunması..
Yutkundum. Babamın bile bütün irtibatı kestiği amcamın oğlu Osman’dı bu. Büyük amcam ile babam arasındaki büyük kavgadan haberdar değildim ama onun bir zorba olduğunu biliyordum. Mardin’liydi onlar, büyük bir aşiretin oğullarıydı. Cahildiler, kadını sadece bir obje olarak görüyordu hepsi. Babamın ve küçük amcamın onun gibi olmadığı için hayata müteşekkirdim. Babam beni o cehennemden çekip almış ve yepyeni bir hayat sunmuştu bana. Zira onlar tam bir oksijen israfıydı.
Tabii bir de onun oğlu Osman vardı. Osman Kutlu. Otuz dokuz yaşında, babasından bile daha zorba ve cahil bir insandı. Yıllardır peşimi bırakmamış ve bana kendine ait bir malmışım gibi davranmıştı hep. Önce ailem korumuştu beni ondan. Babamın tehditleri yüzünden benden hep çekinmişti ama ailem öldükten sonra beni karısı yapmak için çabalamaktan hiç çekinmişti. Küçük amcam ve yengem olmasa, şimdiye kadar kesin bana alıkoymuştu.
Ancak şimdi.. Şimdi tek başınaydım. Amcamlar yaşlanmıştı, artık onlardan yardım isteyemezdim. Üstelik bir yıldır onlarla değil Melisa ile yaşamaya başlamıştım fakat yine de amcamların kontrolü altında olan bir evde yaşıyorduk. Bana bunca zamandır gıklarını bile çıkarmadan bakmıştılar ve şimdi onları problemlerimle rahatsız edecek yüzüm yoktu. Üstelik artık yirmi beş yaşındaydım. Küçük bir kız çocuğu değildim ama, kendimi küçük bir kız çocuğu gibi hissediyordum. Tek başına, çaresiz..
