(2 yıl sonra)
Dolu dolu iki yıl geçirdik. Her günümüz birbiriyle aynı olsa bile birlikteydik. Çevremizde, selamlaştığımız birkaç kişi dışında kimse yoktu. Arkadaşa ihtiyaç duymuyorduk.
Tam iki gün önceydi. Hayatımıza yeni insanların girişi..
Yandaki ev sürekli satılırdı. Her seferinde yeni birileri taşınır, tekrar satarlardı. Lanetli gibiydi. Nihayet yeni birileri taşınmıştı.
İki gün geçtiği halde hala eşya geliyordu. Anlaşılan eksikleri fazlaydı. Sehun dışarıdaki kamyonu görünce yanıma geldi.
"Yardım edelim mi sevgilim?"
"Sanırım etmeliyiz."
Yardım teklifimizi sıcak bir gülümsemeyle kabul eden çift oldukça sevimli görünüyordu. Aslında iki arkadaş olduklarını düşünebilirdim. Fakat aynı yüzüğü takıyorlardı.
"Yardımınız için teşekkürler. Bu arada ben Baekhyun. Orada koşturan da eşim Yixing."
"Çok memnun olduk. İsterseniz bize gidelim. Bu karışıklıkta yemek yapmanız zor olabilir."
"Yixing'e sormam gerek."
"Bekleyeceğiz."
Eve dönüp masayı hazırladık. İkisi de kısa süre sonra bizdeydi.
Çin'de tanışıp Busan'a okumaya gelmişler. Fakat Seul'de olmak daha cazip gelince okulumuza geçiş yapmışlar. Yixing oldukça varlıklı bir aileden geliyormuş. İlişkilerini onayladıkları için, evlenmeleri konusunda tüm imkanlarını kullanmışlar.
İkisi de oldukça cana yakın insanlardı. Hayatımıza girdikleri için mutluydum.
Evli olduklarını öğrenince ilk olarak Sehun'a bakmıştım. Bunu ben de istiyordum. Fakat böyle bir adım atmayı onun istediğine emin olamıyordum. Bu konuyu bir an önce gündeme getirmeliydim.
