Flat || Yoonseok ✔

↬20↫

Mały zerkał na godzinę, wyświetlającą się na dekoderze, czekając, aż pojawiają się tam dwie pietnastki. Mężczyzn uciszał ruchami rąk. Wydawało mu się, że jedna minuta trwa wieki. Kiedy jednak wreszcie upragniona godzina nadeszła, popatrzył na blondyna i powiedział:

-- Mój wujek pana kocha! W nocy mówi to! Bo wie pan, wujek gada przez sen.

I uciekł. Uciekł, zostawiając czerwonego ze złości oraz wstydu Hoseoka i zaskoczonego Yoongiego. Mężczyźni spojrzeli na siebie.

-- Chodźmy za nim, żeby znowu nigdzie się nie skrył.

Jungowi pasowała ta propozycja. Przyjaciel o nic nie pytał, nie robił mu wyrzutów. Za to go lubił.

Wsunęli na stopy buty, narzucili płaszcze i pobiegli za czterolatkiem, który zbiegał po schodach. Kiedy oni byli na pierwszym piętrze, Yeong wybiegał na dwór. Min odpuścił kilka ostatnich stopni i po prostu skoczył. Pognał za chłopczykiem, który pędził w stronę ulicy. Złapał go w ostatniej chwili. Odciągnął go na bezpieczną odległość i czekał na młodszego.

-- O co ci chodzi, Kim Moo Yeong?

A przedszkolak już wiedział, że ma przechlapane. Jego wujek bez powodu nie zwracał się do niego imieniem i nazwiskiem.

-- Bo ja... Wujku... Ja chciałem... -- plątał się w swoich wyjaśnieniach. Błagalnym wzrokiem zerknął na blondyna.

-- Hoseokie, on mówił prawdę?

Yoongi zdziwił tym pytaniem bruneta, co dało się zauważyć. Policzki wyższego zaczerwieniły się delikatnie.

Min nachylił się do ucha drugiego i coś mu szepnął. Hoseok zarumienił się jeszcze bardziej. A Yeong? Patrzył na to zadowolony. Z szerokim uśmiechem zaczął się powoli wycofywać. Mężczyźni nie zwracali już na niego uwagi. Yoongi po prostu przysunął się do Hoseoka i cmoknął go w usta.

-- Mogłeś sam się przyznać.

Powiedział. Młodszy nie odpowiedział. Przyciągnął go do długiego pocałunku.

Mały Kim wrócił do mieszkania i przygotował im kanapki. Wyciął z nich serduszka.

KONIEC

Dziękuję Wam za wszystkie gwiazdki, komentarze i wyświetlenia ♥
Kocham Was! ❤