Jij Bent Van Mij | Compleet

Hoofdstuk 3 ♥

(NIET BEWERKT)

√ Hoofdstuk DRIE

Ik open langzaam mijn ogen, verwachtend dat ik het normale interieur van mijn kamer zie. De zilvergrijs muren met een hoop posters van bands, artiesten en acteurs erop en de blauwe deuren met gouden deurlijsten eromheen.

Maar dat is niet wat ik zie.

Ik ben in een enorme kamer op een kingsize bed. De kamer ziet er best wel formeel uit met witte muren en een bureau in de hoek. Er is een enorme tv aan de muur tegen over mij en het bed en er zijn vijf deuren. Een voor de badkamer, een voor een klerenkast, een dat naar de gang toe leidt, een die een balkon laat zien door de glazen deuren heen en dan nog een deur waarvan ik geen idee heb wat erachter zit. Maar dit alles is ook maar een gok, ik kan er net zo goed volledig naast zitten.

Er is niemand in de kamer en geef een zucht van opluchting. Ik denk terug aan wat er is gebeurd en spring onmiddellijk op uit het bed. Ik open de eerste deur waar ik bij kan, de kast, een enorme inloopkast om precies te zijn. De deur naast de klerenkast is badkamer en aan de overkant van de kamer zijn nog twee deuren. Als ik de eerste open zie ik een gang, maar wanneer ik twee figuren naast iedere zijde van de deur zie staan sla ik de deur dicht. Laten we maar een andere deur proberen, maar voordat ik dat doe draai ik het slot om en pak de stoel bij het bureau vandaan en duw die onder de deurklink. Gewoon om zeker te weten dat ze niet binnen kunnen komen. Hoop ik, maar als ze de deur zouden willen breken weet ik zeker dat ze dat zou lukken, want ze zagen er erg gespierd uit.

Ik draai naar de andere deur toe en bid even tot God dat die deur een uitweg is van dit hel hol.

Wanneer ik de deur open zie ik een professioneel uitziende kamer en binnen is een bureau met de enige persoon die ik nu niet wil zien. De idioot die me heeft gekidnapt, beter bekent als Sam.

Ik sla de deur dicht – alweer – en pak de stoel van de andere deur vandaan, omdat er bij deze deur geen slot op zit die ik gewoon kan dichtdraaien. Bij deze deur is een sleutel nodig.

Een zachte klop op de deur dat is tussen mij en Sam laat me schreeuwen. Ik wil hem zo ver weg van mij als mogelijk is. Hij heeft me gekidnapt en drugs toegediend en ik weet nog niet eens wat hij van me wilt, niet dat ik hem zou verstaan anders.

"Kylie, could you please open the door," zegt hij van de andere kant van de deur. Wat bedoelt hij, ik begrijp hem niet. Alsjeblieft, laat me gewoon met rust. Laat me gaan.

Ik loop achterwaarts weg bij de deur vandaan richting het balkon met het idee in mijn hoofd om van het balkon te springen. Een stom idee, maar goed.

Plotseling hap ik hard naar adem als iets me te binnen schiet. “Hoe weet je mijn naam?” schreeuw ik naar hem toe, niet dat schreeuwen iets helpt om het hem te laten verstaan. Mijn mobiel! Ik zoek naar mijn mobiel in mijn zak, maar ik kan hem nergens meer vinden. Hij heeft hem zeker uit mijn zak gehaald. Natuurlijk weet hij dan mijn naam, maar dan weet hij ook veel meer informatie. O God, er staan beschamende foto's op mijn mobiel, die mag hij niet zien. Focus Kylie, die foto's zijn nu niet belangrijk, je leven wel.

Sam reageert niet, zoals ik al had kunnen verwachten. Hij is toch geen stalker hè? Nee, dat zal wel niet zo zijn. Anders had hij vast wel Nederlands kunnen spreken. Ik moet hier gewoon zo snel mogelijk weg zien te komen, dit hele gedoe begint me nu al gek te maken.

Met mijn ogen nog steeds op de deur gericht kom ik ineens tegen iets aangelopen achter mijn rug. Het is de deur die naar het balkon leidt. Ik open de deur zo zacht als ik kan met zo weinig geluid mogelijk, maar plotseling schreeuwt hij heel hard "Kylie, what are you doing? Open the door. Now." Ik begrijp nog steeds niet wat hij nou precies zegt. Now is nu, maar wat moet ik nu doen? De deur openen, dacht het niet. Blijf maar lekker dreigen, dan houd ik de afstand wel tussen ons in, dank je wel.