Jij Bent Van Mij | Compleet

Hoofdstuk 16 ♥

(NIET BEWERKT)

√ Hoofdstuk ZESTIEN

"Kun je stoppen," vraag ik chagrijnig. Sam is de afgelopen 2 dagen, 7 uur en 34 minuten geen centimeter van mijn zijde afgeweken. Hij heeft altijd wel zijn hand in de mijne, op mijn schouder, op mijn onderrug om me te 'begeleiden' of waar hij ook maar kan. En iedere keer weer voel ik die schokjes die aanduiden dat ik van hem ben. Dat ik zijn mate ben.

Sam heeft ook al meerdere poging tot een zoen gedaan. Niet letterlijk in leunen en zijn mond op de mijne plakken, maar dichtbij genoeg om dat te doen. Het enige wat ik nog hoefde te doen was verder in leunen, maar ik was niet gek, dus leunde ik altijd zo snel mogelijk zo ver mogelijk naar achteren.

Ook heeft Sam besloten dat 'nu dat ik alles weet van hem' hij geen reden meer heeft om in een andere kamer te slapen en heeft zichzelf toen vriendelijk uitgenodigd om bij mij in bed te komen liggen om elf uur 's avonds toen ik al bijna in slaap was gevallen. Je kunt je wel voorstellen hoe ik erg ik van hem schok en had hem letterlijk een klap in zijn gezicht gegeven.

Waarop Sam trouwens weer reageert met, "Ik moet je echt vechtlessen gaan geven, want je zult jezelf moeten kunnen verdedigen." Dus van mijn bed insluipen zijn we gegaan naar zelfverdedigingslessen. Soms vraag ik me zelf ook weleens af wat er mis is met ons.

Ik kijk even op de klok - nog maar 16 uur en 41 minuten te gaan en dan heb ik de weddenschap gewonnen. We hebben niet echt iets afgesproken wat we zouden winnen als de ander verloor, maar ik denk dat we het op dat moment wel verzinnen en ik ben niet van plan te gaan verliezen. Wat ik nog niet heb vermeld is dat ik heel erg competitief kan worden en dat zorgt er nu ook voor dat ik mijn eer niet op de lijn kan zetten door te verliezen. Ik zal winnen.

♥

Ik kan niet winnen!

Deze man is het kwaad hemzelf. Hij weet precies wat hij moet doen om mijn hart op hol te laten slaan en om mijn palmen klam te maken.

Sam heeft me dan nog niet gezoend op mijn mond, maar mijn nek, mijn hand, wangen en sleutelbenen zijn net zo goed voor hem en als hij me dan voelt trillen bij ieder kusje dat hij geeft glimlacht hij verleidelijk naar mij waardoor mijn benen bijna bezwijken on het gewicht van de rest van mijn lichaam.

Zeker nu de tijd begint te naderen gooit Sam werkelijk alles in de strijd. Op het moment ben ik een boek aan het lezen die ik heb gestolen uit de bibliotheek in dit huis - nou, het is dus eigenlijk geen stelen, volgens Sam, omdat alles in dit huis van hem is en dus ook van mij, maar ik stemde daar niet mee in. Ik ben tenslotte officieel nog geen Luna, zoals de weerwolven mij nu noemen.

Ik moet daar nog heel erg aan wennen trouwens. Het is vreemd om niet bij mij naam genoemd te worden, maar telkens Luna te horen. Ik weet er nog niet echt goed op te reageren en iedere keer weer word mijn hoofd zo rood als de roodste tomaat ter wereld.

Maar goed, terug naar het onderwerp. De tijd begint te naderen en Sam begint wanhopig te worden. Hij heeft alles al zo'n beetje geprobeerd; zonder shirt rondlopen, constant zoenen waar hij mag zoenen en smeken - dat was zijn laatste poging, maar het hielp niet. Juist het smeken herinnerde mij eraan hoe graag ik dit wou winnen, om mezelf te bewijzen, maar ook omdat ik Sam weleens gekweld zou willen zien. Hij krijgt namelijk nooit níét zijn zin. Hij is tenslotte de alfa.

We hebben nog precies 57 minuten te gaan en ik weet dat die een hel gaat worden, omdat ik langzaamaan mijn weerstand begin te verliezen. Iedere keer dat zijn mond in contact komt met mijn huid, met uitzondering mijn lippen, slaat mijn hart op hol en worden mijn gedachten wazig. En het enige wat er nog door mijn hoofd heen gaat is: Ik wil hem. Ik wil hem zoenen totdat we er beide bij neervallen.