Komutan (Koruması Mısın?- 1)

Vurulma

🌟 Yıldıza basmayı unutmayın🌟

🌟🌟🌟Sizi seviyorum🌟🌟🌟

2345_avz  seni daha çok seviyorum kuzum💙

Doruk'un ağzından;
Sonunda eve geldiğimde derin bir nefes aldım. Düşünmek bayağı bir yorucuydu. İşte bu yüzden hep bencil ve düşüncesizdim. Düşünmek çok yorucu ve zahmetliydi.

Araba anahtarını kapının önündeki Mustafa'ya değilde bilerek yanındaki korumaya verdim. Onuda sevmiyorum. Kimseyi sevmiyorum. Elif'ide, Dilan"ıda, Melisa'yıda. Kimseyi.

Büyük bahçeden geçip mapıyı çaldım. Tıkırtılar geliyordu ama umursamadım. Kapıyı çalışan kadın açınca kaşlarım çatıldı. Annem değil, garip.

İçeri girdim. Sinir ve baş ağrısından kızaran gözlerim gorduklerimle birlikte iri iri açıldı. Melisa yerde saçı-başı parçalanmış şekilde bir seksen uzanıyordu. Üstüne ablam oturmuş, parmaklarını Melisa'nın boyalı altın sarısı uzun saçlarına dolamış çekiştiriyordu.
Üstelik eniştem, yegenlerim ve Ali koltukta oturmuş sadece gülerek izliyordular. 'Sinama mı oynuyor burada!' diyen iç sesimi sonraya erteleyerek avuttum ve sinirimi bastırmak isteyecek şekilde bağırdım.

"Ne oluyor burada!"

Herkes bana döndüğünde Melisa ağlamaya başladı. Her şey harika! Muhteşem! Bir insan böyle baş ağrısı çekerken daha ne istebilir ki? Tabiki bebek gibi, boğazı yırtılırcasına ağlayan bir kadın.

"A-a-aşkım... Ablan beni dövüyor... lütfen yardım et..."

"Ali, Enişte! Niye sinama izler gibi sadece izliyorsunuz? Ayırsanıza! Üstelik abla senin ne işin var Melisa'nın üstünde?"

Ali kaşlarını çattı. Birde üste çıkacak, beni suçlu durumuna düşürecekti. Peki kim onlarla uğraşacak halde değil biliyor musunuz? A-a. Benmişim o enai.

"Eniştemin suçu yok. Ona ben durmasını söyledim. Üstelik o aşkım deyip ağzını gere gere konuşan sözde sevgilin olacak bu kadın dayağı hak etti abi."

Eniştem kafasını sallayınca Dilan abla tekrar Melisa'nın saçlarını çekiştirmeye devam etti. Biliyorum. Eniştemi susturan onlar.

Melisa çıglık atarken Dilan ablayı Melisa'nin üstünden kucaklayıp kaldırdım. Koltuga bırakınca Dilan abla tekrar kalkacaktı ki omuzundan  serçe tutup oturmasını sağladım.

Aramızda aşk olmayabilirdi, aileme herkesten çok değer verirdim ama sevgilim dediğim kadını ezmelerinede izin veremezdim. Üstelik kendisi sırf benim için buraya, Mardin'e kadar gelmişken.

"Melisa neden dayagı hak etti acaba? Hani mantıklı bir şey söylerseniz size hak veririm ya?"

Ali'ye gerek kalmadan Dilan abla söze girdi.

"Bu çingene benim biricik Elif'ime laf etti."

Kaşlarım otomatikman çatıldı. Elif, Elif, Elif! Her yerde Elif! Ne buluyorlar bu kadında bu kadar?

"Ne dediyse Elif eminim hak etmiştir! Melisa'yı sevsenizde sevmesenizde umrumda değil! O benim sevgilim! Onu seviyorum. Her zaman arkasındayım! Konu ne olursa olsun."

Hiçbirini umursamadan Melisa'nın kolundan tutup kaldırdım ve onlara bakmadan dışarı sürükledim. Melisa hâlâ ağlıyordu. Cinnet geçirirdim ama ben.

"Aglayıp durma! Başım yeterince ağırıyor. Birde seninle uğramamam."

Anında sustu. Belliydi şaşırdığı. İlk defa ona bağırıyorum. Hatta ilk defa bir kadına sesimi yükseltiyordum bu kadar.