My Make-Believe Boyfriend College Hottie Series : Bobby and Ashley

Special Chapter 13 : Dudong At Grasya

Trivia : Habang sinusulat ko ang chapter na 'to, a certain childhood memory flashbacked. A memory of a 21-year old guy and a 13-year old me. He was my choirmate, one of the seniors and pambato sa choir. He admitted may crush daw s'ya sa akin kasi cute (?) raw ako pero ayon sa kanya ay hindi raw pwede kasi malaki ang aming age gap. He was my crush, too kasi sobrang funny n'ya bukod pa sa maganda ang boses. Pero secret lang ang pagkaka-crush ko kasi mahiyain ako at sinasarili ko lang ang mga crushes ko noon.
Naalala kong um-attend ang buong choir ng birthday party ng isang member ng parish youth formation. He never left me that night, always holding my hand and making me laugh. Kilig si ako. Pero n'ung nalaman ng lola ko ang nangyari, sobrang pinagalitan ako maski na hindi naman ako lumampas sa curfew. As in pinag-quit ako ng choir. The fact that a guy daw was holding my hand at hindi ko s'ya nobyo, was a little scandalous para sa kanya. Haha! Susme. Hindi ko rin alam kung bakit hindi ko nakitaan ng mali iyon noon at pumayag akong hawakan niya ang kamay ko. Siguro kasi crush ko s'ya? Haha! Gosh. Nakakahiya ang 13-year old me. 'Wag tularan. 😂
Oh well, ang balita ko, he's already married to an optometrist now and has 3 kids already. 😊
Some memories. Pero nakakatuwang maalala 😂
Kaya may mga parts sa story na totoong nangyari sa akin. Minus lang 'yung pagtataray ni Ashley kasi hindi naman ako mataray 🤣
Pasenya na at na-share ko pa. Sobrang natuwa lang ako sa alaala ng guy. He was my Rome del Mundo in some ways sa 13-year old me.
Kayo ba nagka-Rome del Mundo din at some point in your life? 😊 -- Dyosa

*******************************
I dedicate this to WriterIntheStars. Thank you for supporting my stories since day one ❤ -- Dyosa

*******************************
ASHLEY

KINUHA NI HOODED eyes ang isang rubber band na nasa wrist niya at itinali ang buhok. Mas tumambad ang mukha niyang natatabunan ng stubbles ang paligid ng mukha. Pati na rin ang maliit na white gold loop earring sa tenga niya. At ang kulay orange at pula niyang tattoo sa braso.

He did look a lot ruggedly cuter. Pumasa siya sa standard ko ng cute. Sa cute lang. Hindi pa sa standard ko ng gwapo.

I wrinkled my nose. Bakit ko ba naiisip iyon?

Napansin siguro niyang nakatingin ako sa tattoo niya. Marahan niyang hinipo iyon.
“Maganda ba? I had this inked a week ago,” pagbibigay niya ng impormasyon.

The tattoo was a flaming arrow na tila pabulusok papuntang biceps niya. Nag-aapoy ang dulo niyon kaya kitang-kita ang pula at orange sa braso niya.

“Maangas…” komento ko. Hindi ko alam kung bakit iyon ang lumabas sa bibig ko gayong matipid akong magbigay ng papuri sa mga tao lalo na sa mga estrangherong tulad niya.

But it was true. Maangas ang tattoo niya. Takot ako sa mga lalaking may tattoo dahil ang bad boy lang tingnan. But this time, Hooded Eyes’ tattoo was something to be admired of.

Marahil nadala niya nang maangas ang tattoo. O marahil magaling ang tattoo artist niya.
But whatever, his tattoo was maangas.

Lumuwang ang ngiti ni Hooded Eyes halatang nagustuhan ang papuri ko. “Gusto mong malaman kung bakit ko pina-tattoo ‘to?”

Pinagtaasan ko siya ng isang kilay. “’Wag na. Hindi ako interesado.”

Isang malakas na hagalpak ang lumabas mula sa kanya. May traces pa ng ngiti sa labi niya ang humarap siya sa akin. “Pero ikukuwento ko pa rin sa ‘yo, magandang batang mataray,” masuyo niyang sabi na marahang pinitik ang braso ko.

Napangiti ako. Nahawa ako sa ngiti niya. Unti-unti ay parang gumagaan ang loob ko sa kanya. He was so persistent kahit na tinarayan ko na at lahat-lahat.