Boy Series# 1: The Badboy's Prisoner (REVISED)

Chapter Six

[Chapter Six]

I woke up with a little headache. Napabangon ako sa foam bed bago nilingon ang kaibigan na natutulog pa rin. Inabot ko sa side table ang nakacharge na phone. It's already  6:45 in the morning.

Tumayo ako at nilapitan si Emerald upang gisingin. Tinapik ko ang pisngi niya. "Em, wake up. It's already morning."

She murmured something and rolled to other side of the bed. Napailing na lang ako. I grabbed my bunny slippers and headed to the kitchen while tying my hair into a bun. Ginawaan ko na rin ng banana shake si Emerald. Banana shake is good for hangover.

I already texted Maxie that her cousin is here, still passed out. I gathered everything I need before going to school. Alam kong mamayang hapon pa magigising si Emerald kaya nag-iwan ako ng pagkain sakaling gutumin siya.

"I swear I'll kill her!" asik ni Maxie. Naglalakad kami ngayon sa field kung saan ay busy ang mga students para sa upcoming na sports championship.

"Zara, sorry ah? Did she caused trouble? Don't worry, humanda talaga ang babaeng 'yun."

Napailing ako. She did not cause trouble. In fact I'm the one that caused trouble and embarrassment in front of Saige. I've felt so stupid for crying! I must've looked ugly.

"Zara, right?" may isang lalaking tumigil sa harapan ko. Umangat ako ng tingin at nakita ko si Porsche.

"Porsche? Anong ginagawa mo dito?" nagtatakang tanong ko. He's not wearing an ID, ibig sabihin ay hindi siya rito nag-aaral.

"We're practicing soccer here." tinuro niya yung mga lalaking naglalaro sa field.

"Talaga? Wait, so you're from Grace Field?" tumango naman siya. "Yes, I am."

Bigla kong naalala yung pangyayari kagabi sa pagitan nila Saige. "Sorry nga pala kagabi."

He cooly shrugged. "It's okay. I just don't know how are you related to him.."

Ngumiti ako ng pilit. "It's a long story.." napalingon siya dahil may biglang tumawag sa kaniya. "I have to go, Zara. Nice seeing you."

When Porsche left, Maxie suddenly gasped in my side. "Shocks! I have to go. See you!"

"Hmm.." sagot ko. I was about to take one step when my phone beep.

Saige: Tower, now.

My heart suddenly race upon reading his text. I didn't expect him to text me because he completely ignored me earlier.

I was about to wave my hand to greet him when he just walked right past me, like I was nothing but air.

What a jerk.

Mas binilisan ko na lang paglakad papunta sa tower. Nadatnan ko siyang nakaupo sa plastic chair. Kahit sa simpleng suot niyang white shirt at faded jeans ay nakakahatak pa rin siya ng karisma.

"What?" I asked. He turned to me and rested his chin on his palms. "I have news for you. Nahuli ko ang mga kasamahan mo nung gabing 'yun."

Nanlaki ang mga mata ko nang wala sa oras. "Talaga?"

"Hmm.." he nodded his head a bit. "They're in jail now."

"So naniniwala ka na wala talaga akong kasalanan?" hindi ko mapigilan ang pagngiti ko. Sinalubong naman niya ang mga mata ko. "Oo, but it doesn't mean na makakalaya ka na."

My smile faded away. "What?"

Tumayo siya at lumapit sa akin. "Hindi na naibalik sa akin ang mga ninakaw na gamit kaya hindi pa tapos ang kontrata natin."

Napapadyak ako. "That's unfair!"

Magrereklamo na sana ako kaya lang napatingin ako sa kanya dahil may mga galos at sugat siya sa mukha. "Did you fight again?"

Napaiwas siya ng tingin. I sighed. Kahit kailan talaga ang lalaking 'to kakambal parati ang gulo.

May bigla ako naalala sa bag ko. Kinuha ko ito at nilabas. A medical kit. Nilabas ko ang gagamitin sa panggamot. I may not be a nursing student pero may natutunan naman ako sa panggagamot. Takang-taka naman niya akong tiningnan.

"What that?"

"Sit." wika ko at pinaupo siya, sumunod naman siya sa akin. Kinuha ko ang wet wipes sa aking bag at nilapit sa mukha niya. Hinawakan niya ang kamay ko at bahagyang lumayo.

"W-what are you doing?" tanong niya.

"Relax.." muli kong nilapit ang mukha niya sa akin para makita kong mabuti ang mga sugat niya. Nakita kong napalunok siya.

I firmly traced his bruises and cuts before cleaning them. Unti-unti kong pinunasan ang mga sugat niya, nilagyan ko ito ng betadine. Maingat ang pagkakadampi ko sa gilid ng labi niya. Hindi siya gumalaw at nakikita ko ang pamumula ng tenga niya.

Lalagyan ko na sana yung labi niya pero pinigilan niya ako. Kinuha niya ang bulak sa kamay ko saka umiwas ng tingin.

"I-i can do it m-myself." tumayo siya at lumayo sa akin.

"Tsh, bahala ka. I was just helping you." mahina kong sabi, halos pabulong.

May kinuha siya sa bulsa niya. Cigarettes. Kumuha siya ng isang stick at sinindihan ito. Thank god, malayo siya sa pwesto. I'm allergic to cigarettes.

"Mamamatay ka nang maaga sa ginagawa mo." wika ko habang naglilipit ng medical kit.

"Worry about yourself.. not mine."  he puffed a smoke.

"Alam ba yan ng mga magulang mo?" muli siya bumuga ng usok bago niya ito tinanggal at tinapakan. Nakapamulsa itong lumapit sa akin.

Nagulat ako nang pitikin niya ang noo ko. Aray!

"Silly girl.." sabi niya at tumawa. "Here," may inabot siya sa akin.

"A simple gift for treating my wound." napangiti ako nang tatlong gummies ang binigay niya. "Why are you giving me these?" nawiwili kong tanong. I wanna know what he will say.

"You like them, don't you?" he replied.

"Very much.." amusement written all over his face. Gusto kong tumawa, kung alam niya lang ang rason.

"Alam mo ba kung bakit gustong-gusto ang gummies?"

His brows furrowed. "Why?"

"Because it reminds of a person that's nothing but an asshole that always gets what he wants, but I have found out that he's truly soft and sweet inside... like a gummy.."

Mas lalong kumunot ang mukha niya sa sinabi. He scowled at me. Mula sa pagkunot ng noo ay ngumisi siya. He slowly took a step while his eyes not leaving mine. Mula sa bulsa niya, umangat ang isa niyang kamay upang ikulong sa pader na unti-unting sumasalo ng likod ko.

"Sinasabi mo bang may gusto ka sa'kin?" he said huskily.

-Lucky_Nineteen