Boy Series# 1: The Badboy's Prisoner (REVISED)

Chapter Eleven

[Chapter Eleven]

"Stop punishing yourself. You're not the one who has a dark past... I have mine too."

Hinawakan niya ang kamay ko. Nangungusap ang kaniyang mga mata. Nararamdaman kong nanginginig ang mga kamay niya.

"It's okay. Sabihin mo sa 'kin.. I'm willing to embrace your past too.."

He breathe deeply and met my eyes. "I-i accidently... k-killed someone.."

Nagulat ako sa sinabi niya. Hindi ko akalaing pareho kami ng pinagdaanan. We both shed blood in our hands. Pareho kaming hindi makalimot at pilit na hinahabol ng nakaraan.

Gumuhit ay sakit sa mga mata niya. Pait siyang ngumiti sa akin. "Ang sama ko, di'ba? I used your weakness to blackmail you. Tapos ako rin pala ay nakapatay rin."

Mabilis akong umling. "It's not your fault. Sinabi mong aksidente lang 'yung nangyari."

"I know but, I've felt so guilty about it. Kung hindi lang ako nagrebelde noon ay hindi ko siya makikilala... E'di sana, b-buhay pa siya ngayon.."

"What do you mean?"

"His name is Lino, I met him during a gang fight. Naging magkaibigan kami, he's like a brother I never had. Umuulan nun nang makatanggap ako ng text galing sa kaniya. He was captured by our enemies.. galit na galit ako nun. I swear I want to kill them one by one..."

"I went after the leader. Dumilim ang paningin ko at hindi ko alam kung ano ang ginagawa ko. I was going to stab him when he blocked himself from the scumbag." ramdam ko ang panginginig ng boses niya. "H-he was already bleeding when I came to my senses..."

Tumulo ang luha niya. "I-i tried to save him.."

Hinila ko siya sa isang yakap. "Stop hurting yourself... sabay nating pakawalan ang ating nakaraan. I-i'm sure Olivia and Lino wants us to move forward too.."

Kimuha ako ng bato sa gilid ng isang pot. Takang-takang naman si Saige habang nakatingin sa batong hawak ko.

"Let's promise that we will move on too. From now on, we will leave us past behind and create a new memory with each other."

Ngumiti si Saige. "I promise." sabay naming hinawakan ang bato.

Napatingin kami sa elevator nang bigla itong bumukas. Ngumiti sa amin ang waiter sabay tulak ng tray ng aming pagkain.

"Here's your food, ma'am and sir."

"Salamat."

After putting the dishes in our table ay nagpaalam na rin yung waiter. Mas lalo akong napangiti nang makita ang flower decoration sa table.

Trumpet Creeper.

"Let's eat."

Tahimik lang kaming kumakain nang muling bumukas ang elevator. This time isang babaeng staff naman ang lumapit sa amin. May bitbit siyang mga paper bags at nilapag sa isang table malapit sa pool.

"Ano 'yan?" tanong ko.

"I rented this rooftop for the both us, baka kasi gusto mong magswimming. I bought some extra clothes for us." bahagya akong nagulat sa sinabi niya.