Boy Series# 1: The Badboy's Prisoner (REVISED)

Chapter Thirty-Three

[Chapter Thirty-Three]

I gasped as his hand gently caressed my thigh and grip on it na parang nanggigigil. Bumaon ang isang kamay nito sa batok ko at dahan-dahang minamasahe.

Isang pagkatok ang nakapaghiwalay sa aming dalawa. Mabilis kong inayos ang sarili. Saige groaned as a petite nurse entered the room. May dala itong tray ng pagkain.

He murmured 'thank you' as he accepted it. Nakangiting lumabas naman ang nurse. Dumungaw ako sa pagkain na nasa loob ng tray. Apple, rice, boiled egg and soup.

"Gusto mo bang kumain muna?" tanong ni Saige habang binubuksan ang wrapper. Hinila ko ang paa ko at nag dekwatro sa harapan niya. I'm like a littel kid waiting to give food by my parents.

"I'll feed you." itinaas ni Saige ang kutsara. Hindi naman ako nagreklamo at binuksan ang bunganga ko. He removed the excess food in my mouth with his thimb while laughing.

"Masarap ba?" nawiwili niyang tanong.

I frowned. "You're treating me like a baby."

"You'll always be baby to me." ganti niya.

"Tss."

Humalakhak siya at muli akong sinubuan. Pagkatapos niya akong pakainin ay hinayaan niya akong magpahinga. The doctor said I can go home now. Kinunsulta niya na rin ako sa isang therapist dito para tuloy-tuloy ang paggaling ko.

"Babe! What the hell? Hindi ka magkukwento sa akin?" bungad sa akin ni Kezari pagsagot ko ng tawag. Ibinaba ko ang aking balenciaga sa table.

"Sorry, biglaan kasi." sagot ko. She grunted on the other side of the line. "Buti ka pa, may love life ulit."

"Baliw!" I laughed. "Oh, sige na. I don't want to disturb you and your love life."

"Bitter Zari." I teased her and dropped the call. I'm sure she wants to murder me right now. She doesn't want to be called by that name because she's hopeless romantic.

I opened my laptop to check our reports when Architect Velasco emailed me the design that she made. Agad ko naman itong nagustuhan kaya nagsimula na ang construction. Nag-aayos ako ng mga papeles sa office nang kumatok ang pinto.

"Come in.." usal ko nang hindi tumitingin. Natigilan ako nang malanghap ang pamilyar na amoy. Palihim akong ngumiti nang hindi pa rin nag-aangat ng tingin.

"Busy, huh?"

"Yeah."

Umupo siya sa katapat na silya ko. "I'm kinda jealous of your papers."

Kumunot ang noo ko habang nagpa-file ng mga papers.  "Why?"

Nanlaki ang mga mata ko ang inawakan niya ang baba ko para salubungin ang mga mata niya. Bahagya itong ngumuso. "They have your attention."

Ang gulat kong ekspresiyon ay napalitan ng ngiti at pagtawa. "Ikaw talaga, kung anu-ano ang pinagsasabi mo. Hindi ka ba busy sa construction?"

"Busy naman, but I always have time for my baby." he said in a hoarse voice. Umismid ako at mahinang tinabig ang kamay niya sa baba ko.