Vulcanus [bxb]

~bölüm doksan yedi~

Çifte bölümm💫

Evrim: şş

Evrim: neredesinn

Çağıl yazıyor...

Çağıl: Lunaparktan çıkıyorum tavşancık

Çağıl: Eve geç sen

Çağıl: Ben ne istersen aldım

Evrim: tamam💙
**
Masayı kurmaya başladım, aslında Çağıl köfte aldığından öyle büyük bir uğraşa gerek yoktu.

Masadaki çiçeği kaldırdım.

Tam bir aptaldım.

Nane omzuma kondu. "Doğru, bardaklar,"dedim o bardaklara baktığında.

İki bardak çıkarıp karşılıklı koyduğumda zil çaldı.

Kapıyı açıp hemen onu eve çektim. Bana eğilip dudaklarımızı birleştirdi.

Nane ötmeye başlayınca gülüp geri çekildi. "Kıskandı seni."

"Yenisin, alışacaktır."

Çağıl gözlerini kısıp şirin şirin gülümsedi. Elinden poşetleri alırken ben de gülümsedim. O bana gülümsediği an kendimi onun sarhoşu gibi hissediyor, aynı şekilde karşılık veriyordum. Bir nevi refleks olmuştu.

Çağıl'a ayran doldurdum. O da bana yardım edip köftelerle patates kızartmalarını çıkardı.

Nane başımda daireler çizerek uçmaya başladı.

"Sevmedi beni,"dedi Çağıl.

"Seni kendisine tehdit olarak görüyor,"deyip güldüm. Nane'yi parmaklarıma aldım. "Beni öptün ya."

"Aa, çok kıskanç,"dedi merakla. Yüzünde muzip bir gülümseme belirdi. "Aynı senin gibi."

"Ben kıskanç değilim,"dedim karşısına oturup. Nane Çağıl'a bakıp ötmeye başladı. Nane'yi öpüp susturdum.

Sessiz kaldık ve yemeklere gömüldük.

Çağıl telefonunu eline aldı. Whatsapp'tan çocuğun tekine bir şeyler yazarken bir yandan yemek yiyordu.

Ekranına bakmıyorum. Evet, ekranına bakıyorum.

"Kiminle yazışıyorsun?"

"Kampüsten arkadaşımla."

"O arkadaşın kim? Tanıdık gelmedi,"deyince "Tatlı bir arkadaşım,"dedi.

Çatalı patates kızartmasına batırıp gülümsedim.

"Adı ne?"

"Oğuz."

"Ne okuyor?"

"Neden merak ettin, balım?"

Çatalıyla patatesimi kaptı. Bazen yemek yerken ikimiz de aynı patatese saldırıyorduk ve sonra ya sen ye triplerine girip on dakika yemeye çalışıyorduk.

"Çok gıcıksın,"dedim burun kırıştırıp.
Gülerek telefonunu bıraktı. "Yüzüne baksana, nasıl da kızardın."

Onun aldığı patatesi alarak ters bir bakış attım. Tuzağa düşmüştüm resmen.

Çenemi buna rağmen tutamayarak "Üniversitede de herkesle arkadaşsın galiba,"dedim.

"Kıskanınca çok tatlı oluyorsun."

Gülümsedim.

Ona kızmak bile zordu.

"Gökyüzü ve Kenanla üniversitede tanıştım, onlarla dostum. Fazla arkadaşım yok. O çocuk yurttan arkadaşımdı,"diye cevap verdi.