Their Diary's Pages ([Completed]Under Major Editing)

Prologue

Timeline: Overdose Era

(In their language)

I watch him as he says those words.
I know he never mean it.

"Ayaw ko na dito, ayaw ko nang manatili pa dito. Sawang sawa na ako. At ayaw ko nang magpakunwaring masaya ako pagkasama ko kayo."

Napapikit ako nang maigi dahil sa mga salitang binitiwan niya na para bang nakakabingi ang boses niya.

"Kris"

Suho called his name halata sa boses nito ang pagpigil sa sarili na makasuntok nang anong bagay na una niyang mapansin.
Hindi dahil sa galit kundi sa sakit na nararamdaman niya habang pinapakinggan ang mga salitang lumabas sa bibig ni Kris.

His brother. His shoulder.
And the father of EXO.

"This is a joke right?"
Nanginginig na tanong ni Tao. Pilit syang ngumiti para pigilan ang sariling mapaiyak.

"Narinig nyo naman diba?"
Kris hissed that made me stiffen.

"I'm just pretending to be happy when I'm with you.
And the truth is I'm just using you to be famous."

Kris said coldly as he look at the members.

"Di ako maniniwala jan"-Chen

"No, you can't be"

Umiiling na sabi ni Chanyeol. He took a few steps backward and lean his back on the cold wall.

"Tama yung narinig nyo. I just want to be part of this group because I want to be famous."

He said again.

"Ulitin mo yang sinabi mo"
Nangigigil na sigaw ni Kai akmang tatakbo na ito papunta kay Kris para kwelyuhan siya o kaya naman sasapakin siya pero nagawa siyang pigilan ni Suho.

"At ngayong sikat na ako makakaalis na ako. Wala naman kayong silbi eh"

Those words.
It crumpled my heart.
It felt like torning every inch of it to pieces.
Naurungan na rin ang iba dahil sa huling katagang lumabas sa kanyang mga labi.

I heard Sehun shouted in frustration at napahawak sa kanyang buhok na para bang duon nakadepende ang buhay niya.

Mas lalong sumasakit ang puso ko habang pinapanood syang umiiyak.

Napaluhod naman si Baek ng wala sa oras habang naglalandas ang mga luhang kanina niya pa pinpigilan.

Xiumin fell on the floor that created a big thud nakatulala lang sya habang hinihintay na pumatak ang mga luhang namumuo sa kanyang mata.

Yung salitang dumurog sa kanila nang pinong pino ay nanggaling mismo sa bibig nang taong minahal nila nang dalawang taon.

"Hindi"

Yun yung katagang lumabas sa bibig ko habang pinipigilan ang sariling mapa-iyak.

He just look at me blankly. Walang emosyon ang mata niya na para bang may bagay siyang ayaw kong mabasa mula rito.