6.2

26 4 8
                                    

Warning: Errors ahead. There maybe some parts that have typpgraphical and grammatical errors. I hope you would reconsider it.

Enjoy reading..

........

|======💎======|
Yoo Seun's Pov
|======💎======|

The waves was crashing on the shore as the cold wind give the place some mood.

I gladly welcome the cold breeze as I walk on the shore bare feet. The sun was shining bright at the clear blue sky. It's not so hot though.

"Saeng sorry nga pala kanina."

I shifted my gaze from the sea to Baekhyun who was walking along side with me.

"Ako nga dapat magsorry eh kasi tumulo ang luha ko ng hindi inaasahan."

Napatingin naman siya at ngumiti sa akin. Yung ngiti na hindi ko kailan man nakita sa kanya. His eyes were sparkling as he stare on me like he's checking every inch of my face, mesmerizing them.

"Bakit ka nga pala umiyak ng hindi inaasahan?"

Napaiwas ako ng tingin sa kanya at nagkibit balikat.

"I don't know. Maybe because I see something wrong with those eyes kahit na hindi mo sabihin sa akin kung ano ang mali."

Napakagat labing sabi ko sa kanya.

Tiningnan niya naman ako na parang hindi makapaniwala.

I heave a sigh ng makita sa mukha niya na medyo hindi niya ako naiintindihan.

Sobrang lalim ko ba talaga magsalita.

"Ibig kong sabihin nararamdaman kita. Na kahit hindi mo sasabihin kung ano ang nararamdaman mo ramdam ko na may mali sayo."

Napatigil siya saglit dahilan na tumigil ako at lumingon sa kanya.

"Whoah nararamdaman mo yun sa isang tingin lang?" Hindi makapaniwalang tanong niya sa akin.

I bit my lips and nod on him.

"Hindi ba tama ako? Na may problema ka?" tanong ko sa kanya.

Napaiwas siya ng tingin sa akin. He watch the sea as he bit his lower lip.

The breeze was blowing his hair making him look more handsome.

"Hindi naman kita pinipilit kung ayaw mong sabihin. Pero in case na kailangan mo ng kausap nandito lang ako."

I look at the blue sea. The sun rays was making the water sparkle as they rush on the shore.

Napatingin ako sa kamay ko ng maramdamang may humawak dito. His hands was soft and warm.

Napaangat ako ng tingin sa kanya. His eyes was looking on mine intently as his lips form into that sweet smile that could melt me for seconds.

"Thank You."

Sincere ang pagkasabi nun sa akin. Kahit na medyo malakas ang hampas ng alon sa buhangin at ang hangin naririnig ko parin ang paghinga niya.

Their Diary's Pages ([Completed]Under Major Editing)Kde žijí příběhy. Začni objevovat