Their Diary's Pages ([Completed]Under Major Editing)

Episode 9

Warning: Errors ahead. Read for your own risk.

Chan Hae's Pov

Welcome home Chan Hae.

I heave a sigh after I greeted myself. Pinasok ko na sa garahe ng bahay ang kotse. Napatingin ako sa files na nakapatong sa deck ng sasakyan ko. Kinuha ko ang mga ito at lalabas na sana ng sadakyan ng may mapansin akong kahon na nakalagay sa inuupuan kanina ni Rain. Impossible naman na maiwan ito ni Han Sui dahil sa backseat siya kanina umupo para makaidlip bago makarating sa bahay niya.

Binaba ko muna ang hawak kong files para tingnan kung ano ang laman ng kahon para masiguro kong kay Rain nga ito. Napataas naman ang kilay ko ng mahawakan ko na ito at nakitang may note na nakalagay dito.

I just hope na walang naglagay ng bomba sa kotse ko. Wala naman akong taong pinagalit at ginawan ng masama pero bakit pinapawisan ang mga kamay ko at kinakabahan ako ng ganito. Sana sa pagbasa ko ng note iba ito kesa sa iniisip ko. Marami pa akong pwedeng gawin. Ayaw ko pang mamatay ng hindi nakapangasawa at hindi magkaroon ng mga anak.

I take a deep breath bago tiningnan ang note na nakapatong sa ibabaw ng box. Mas lalo akong nanginig ng mabasa ang pangalan ko sa pinakaitaas ng note. Sana lang hindi ito bomba. I breath in and out for a few seconds bago ulit tiningnan ang sulat.

Chan Hae,

Natakot ka ano? Syempre wala ka kasing ibang iniisip kundi ang may maglagay ng bomba sa kotse mo. Hindi parin nawawala ang truama mo eh. Sorry. Anyway regalo ko 'to para sayo. Pasensya hindi siya kamahalan pero please pwede mong suotin 'to lagi?

Atsaka kailan mo ba talagang balak na yayain akong lumabas?

-Rain

Napahinga ako ng maluwag ng mabasa ko ang sulat. Akala ko kung kanino na galing eh kay Rain lang naman pala.

Wait what?

Kay Rain ba talaga?

Inulit ko muling basahin ang nakasulat and I swear sasabog na yata ang kotse ko sa biglang pagsigaw ko. Hindi nyo ako masisisi, matagal ko ng hinintay ang pagkakataon na bigyan niya ako ng chance para idate ko siya. And right now my wish was granted.

"Yes!"

A sound of success was visible inside the car. Ilang beses ko pang pinagsampal-sampal ang manibela. Kulang nalang kargahin ko na ang kotse ko sa sobrang saya. My heart won't calm down. Paulit-ulit kong pinipisil ang sarili ko para masiguradong hindi ako nananaginip. Napatigil lang ako sa happy reactions ko ng magvibrate ang phone ko. Naging kabado ako ulit ng makita ang pangalan ng babaeng pinakamamahal ko sa screen ng phone ko. I cleared my throat thrice and take a few deep breaths bago sinagot ang tawag niya.

"Hello?"

Sagot ko sa kalmado na tono. Mga ilang segundo pa ang lumipas bago ko narinig ang pag-ubo niya ng mahina sa kabilang linya. Mukhang hindi lang ako ang nakakaramdam ng tense dito.

[Ya, Park Chan Hae pumasok ka ng maaga bukas.]

Agad kong inilayo ang phone sa tenga ko dahil sa bigla niyang pagsigaw. Ito ba ang resulta ng confession niya sa akin?

"Kung makapag-utos 'to paramg hindi mo ako mahal."

Hindi ko mapigilang mapangiti sa mga sinabi ko. Ewan ko kung ano ba ang naisip ko at nais ko siyang inisin.

[Anong mahal-mahal ka jan. Chan Hae umayos ka nga. Baka inaantok ka na. Matulog ka na nga.]

Hearing her pissed on me makes me chuckled lightly. No one can bother her throught this hours para lang inisin siya maliban sa akin at mukhang sanay na siya sa ugali kong yun. And she, on the other hand also, I like her being like this. Helding her head high and standing like ahe can't be brought down by anyone else. Her fierce and deadly stares makes me fall in love with her over and over again.