"ေတာ္ပါေတာ့ စိမ္းရာ နင္အရမ္းမႈးေနၿပီ ျပန္ၾကရေအာင္"
ဘားတြင္အယ္ကိုေဟာ တို႔ကိုတစ္ခြက္ၿပီးတစ္ခြက္ေသာက္ကာမိန္းကေလးတစ္ေယာက္အသည္းကြဲေနရသည္။ထိုသူကေတာ့စိမ္း ကိုယ္တိုင္ပင္။ပခံုးကိုလာကိုင္ေသာ ရတု၏လက္ကိုညာလက္ျဖင့္ပုတ္ထုတ္ရင္း....
"ငါအရက္မမႈးပါဘူးရတုရာ အခ်စ္မႈးေနတာ ဒီညငါကိုခြင္
လႊတ္ပါ မႈးေအာင္ေသာက္ၿပီးေလာကႀကီးကိုေမ့ပစ္လိုက္
ခ်င္တယ္"
"မဟုတ္ဘူးစိမ္း နင္သိပ္ေသာက္ခ်င္ေနရင္ အေဆာင္ၾက
မွထပ္ေသာက္ ဒီညမိုးခ်ဳပ္ေနရင္ တို႔မိန္းကေလးေတြတစ္
မ်ိဳးအျမင္ခံေနရမယ္ "
ခယေတာင္ပန္ၾကည့္ႏွင့္ ရတုအေ႐ွ႕မွာ စိမ္း ဒူးေထာက္
ထိုင္ခ်ၿပီး ျပန္ရန္သာအတန္တန္ေခၚသည္။
ငိုက္စိုက္က်ေနၿပီျဖစ္ေသာေခါင္ကို မတ္ေအာင္မနည္းျပန္ထူးရင္းက....
"နင္ငါကိုမခင္ရင္ ျပန္ႏိုင္ရတုရာ နင့္အေဆာင္က်မွလဲ ငါ
ထပ္မေသာက္ႏိုင္ေတာ့ဘူး ဒီမွာဘဲအဝေသာက္ဦးမယ္
ငါကိုထားခဲ့ေတာ့ဟာ.."
စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ေခါင္ကိုသြက္သြက္ခါေအာင္ ရတုယမ္း
ပစ္လိုက္သည္။
"ကဲ...ဒီေလာက္ေတာင္ေျပာမရလဲေသာက္ဟာ နင္ေသာက္
သေလာက္ငါလည္းေသာက္မယ္ လူေတြအထင္ေသးခံရ
လည္းအတူတူေပါ့ ဟုတ္ဘူးလား"
အလြန္ခ်စ္ပို႔ေကာင္းေသာ ရတုစကားေၾကာင့္...
"ေအ..အဲ့တာေၾကာင့္နင့္ကိုခ်စ္ရတာ...ငါသူငယ္ခ်င္းေလး
ခ်ီးယား"
ဟုေ႐ွ႕မွာခ်ထားေသာ ခြက္မ်ားကိုထပ္ကာထပ္ကာေသာက္ရင္းေတဘယ္ ေပၚသို႔ စိမ္ းေခါင္းက ဒုန္းကနည္းျမည္ကာပစ္ခ်သြားသည္။
******
"မထင္မွတ္တဲ့အမွားတစ္ခုေၾကာင့္ နင့္ဘဝတစ္ခုလံုး
အပ်က္မခံပါနဲ႔ စိမ္း ေနာ္"
"နင္ေျပာတာ မွန္ပါတယ္... ငါဒိလိုပံုစံေတြတိုင္းေ႐ွ႕ဆက္သြားလို႔မျဖစ္ဘူး "
YOU ARE READING
In Heartbeat
Non-Fiction"ကလေးအချစ်တွေကို နားလည်လာတဲ့တစ်နေ့ အနားမှာရှိပေးနိုင်မလား..." "မနက်ဖြန်ဆိုတဲ့ နေ့တစ်နေ့ကိုရောက်ပို့အတွက် မ မှာညဉ့် တာရှည်လွန်းတယ်ကွယ်..."
