ကလေးကိုဖုန်းဆက်ပြီး မ ကို မန္တလေးလေဆိပ်မှာလာ
ကြိုဖို့မှာလိုက်သည်။မနက်ဖြန်ဆိုကလေးကိုတွေ့ရမယ့်
အသိကြောင့်ရင်ခုန်နေရတော့သည်။
လေယာဉ်ပေါ်သိုတက်ခါနီး ကလေးကိုပါခေါ်ပြီးပြန်လာခဲ့
မယ်ဟု ရတုကိုပြောခဲ့သည်။အပြုံးနှင့်လက်ပြနှုတ်ဆက်
ကာကျန်ခဲ့သောရတုကိုလေယဉ်ပြတင်းပေါက်မှမြင်ရသည်။
တစ်နာရီကြာမျှစီးလိုက်ရတော့ မိနစ်အနည်းငယ်ဆို
ယွန်း တုိ့ယှဉ်မန္တလေးလေးဆိပ်ကိုဆိုက်မည်ဖြစ်သည်။
ကားရပ်ရန်နေရာတွင်ရပ်ထားလိုက်ပြီး ဧည်ကြိုနေ
ရာကိုရင်ခုန်စွာလာခဲ့သည်။ဒိအချိန်ဆိုမတို့လေယှဉ်
ရောက်ခါနီးပြီးဟုအတွေးဝင်လာသည်။ဘေးအိတ်ထဲမှ
စေ့စပ်လပ်စွတ်လေးကိုကျစ်ကျစ်စုတ်ကြည့်ပြီး
ပြန်ထည့်ထားလိုက်သည်။အဝေးကလှမ်းမြင်ရတဲ့
လေယဉ်တွေကိုကြည့်ပြီး ကလေးရှိပြန်လာမယ့်မပုံရိပ်အချို့ကိုကြို၍ရင်
ခုန်နေရပါပြီ။
အရင်တုန်းက မနဲ့တွေ့ရပို့ ရမာန်ခုနှစ်ထောင်စောင့်ကြပ်
သည့်နတ်ပန်းဝတီကိုခူဆွတ်ရသလို စိုရိပ်ဗျာများခဲ့ရပါ
လားဟုတွေလျက်အနည်းငယ်နှုတ်ခမ်းလေးမဲ့မိပြန်သည်။
ခနကြာတော့လေဆိပ်မှာလူတွေရုတ်ရုတ်သဲသဲနဲ့ ဒိကြား
ထဲမ များပါလာမလားလို့ တစ်ဦးချင်းစီကို လိုက်ကြည့်နေ
သည်။လက်ထဲမှာလည်းနင်းဆီ ရဲရဲလေးများကိုကိုင်းထား
ရင်း....
လေယဉ်ပေါ်ကဆင်းတာနဲ့ ဧည်ကြိုဘက်ကိုအမြန်ပြေးရင်
ကလေးကို ရှာသည်။လူအုပ်ကြားထဲက ညပ်နေသော
သူမရဲ့ကလေးလေးဒူးအထက်ဂါဝန်အဖြူရောင်လေးနှင့်
ဆံနွယ်လေးများကိုဖြောင်းဆင်းစွာရှေ့ဘက်သို့ချထားသေးသည်
ကလေးကအရင်ကထက်တောင်ပိုချောလို့လာသည်။လက်
ထဲမှာလည်းနှင်းဆီပန်းအချို့ကိုကိုင်လျက်....
အတန်ကြာ လူနည်းနည်းကျဲသွားပြီး အနည်ငယ်သာကျန်ခဲ့သည်။
သူမလေးကတော့ဟိုကြည့်ဒိကြည့်နဲ့ အစကတော့နောက်မလိုပါဘဲမနေနိုင်တာနဲ့ သူကလေးနောက်ကျောကိုအသံ
မပေးဘဲပြေးဖက်မိသည်
ČTEŠ
In Heartbeat
Literatura faktu"ကလေးအချစ်တွေကို နားလည်လာတဲ့တစ်နေ့ အနားမှာရှိပေးနိုင်မလား..." "မနက်ဖြန်ဆိုတဲ့ နေ့တစ်နေ့ကိုရောက်ပို့အတွက် မ မှာညဉ့် တာရှည်လွန်းတယ်ကွယ်..."
