#Zawgyi
"ငါေလ.....ငါနင့္ကိုခ်စ္လြန္းလို႔
နင့္ေဘးနားမွာ ကပ္ေနတဲ့သူမွန္သမ်ွ ငါဆဲြခြာမိတာ...
ငါနင့္ကိုခ်စ္လို႔ေလဟာ...ငါမွားလို႔လား"
ဒါလီ၏ အသံမွာ တိမ္ဝင္သြားၿပီး မ်က္လံုးမ်ားမွာလည္း မ်က္ရည္မ်ားျဖင့္ျပည့္နႇက္ျပီး အမွန္ပင္သနားစရာေကာင္းေနသည္
"ေအး...မွားတယ္
အဲ့ဒါအခ်စ္မဟုတ္ဘူး...အတၱ
ငါ့ေဘးနားမွာဘယ္သူက ကပ္ေနလို႔လဲ...ဘာလဲ ဘုန္းမိုးလား...
ဟင့္အင္း သူကငါ့နားကပ္ေနတာမဟုတ္ဘူး...
ငါကသူနဲ႔နီးဖို႔ႀကိဳးစားေနတာ...
နင္ဘာလုပ္ခ်င္လဲ"
မင္းခန္႔၏ အေျပာေၾကာင့္ ဒါလီေရာ ဘုန္းမိုးပါ မ်က္လံုးျပဴးသြားသည္
ဝဏၰ ကေတာ့ မင္းခန္႔ကို မႈန္ကုပ္ကုပ္ျဖင့္ၾကည့္ေနသည္
"မင္းခန္႔.... နင္ဘာေျပာလိုက္တာလဲ
နင့္စကားက ဘာအဓိပၸါယ္ေရာက္သြားၿပီလဲနင္သိလား"
ဒါလီ မယံုၾကည္ေသာအသံျဖင့္ ေမးလိုက္မိသည္...
"သိတယ္ အနည္းဆံုးေတာ့ ငါနင့္လိုမ႐ူးဘူး..."
မင္းခန္႔ ေအာ္လိုက္သျဖင့္ ဒါလီႏြယ္ေခြလ်က္လဲက်သြားၿပီး အ႐ူးတစ္ေယာက္လိုသာ ငိုေနေတာ့သည္...
ဘုန္းမိုးလည္း မင္းခန္႔ဆီသို႔ ေစေသာ အၾကည့္မ်ားကိုျပန္႐ုတ္သိမ္းလိုက္ေတာ့သည္
"လာ...ညီေလး သြားမယ္"
ဝဏၰ ဘုန္းမိုး၏ပုခံုးကိုဖက္ကာ ထိုေနရာမွအေဝးသို႔ထြက္သြားသည္
ဘုန္းမိုးလည္း အသိစိတ္ေပ်ာက္ကာ ဝဏၰ ေခၚေဆာင္ရာသို႔ အ႐ုပ္တစ္႐ုပ္ကဲ့သို႔ ပါသြားေလသည္
ထြက္သြားေသာ ဘုန္းမိုး၏ေနာက္ေက်ာကိုၾကည့္ရင္းမင္းခန္႔ က်န္ခဲ့ရသည္...
သို႔ေသာ္ လဲက်သြားေသာ ဒါလီကိုသူမထူဘဲ ဘုန္းမိုးႏွင့္ဆန္႔က်င္ဘက္သို႔ ေနာက္ျပန္လွည့္မၾကည့္ဘဲထြက္သြားေတာ့သည္...
"မင္း...ခန္႔....."
တစ္ခ်က္ေလးမွ ငဲ့မၾကည့္သြားေသာ မင္းခန္႔၏နာမည္ကို ဒါလီ တိုးတိတ္စြာ လွမ္းေခၚမိသည္...သူမၾကားေတာ့ေပ
ဝိုင္းၾကည့္ေနေသာ သူမ်ားလည္း အလ်ိဳလ်ိဳထြက္သြားၾကသည္...
ဒါလီ့ကို လွည့္ၾကည့္မည့္သူ တစ္ေယာက္မွမရိွ
ထူေပးမည့္သူ တစ္ေယာက္မွမရိွ...
ဒါလီ့ ရင္ထဲမွ ခံစားခ်က္မ်ားအခ်စ္မ်ားကို ဘယ္သူမွမျမင္
ဒါလီတစ္ေယာက္တည္း အ႐ူးလိုေသာင္းက်န္းကာ က်န္ခဲ့ေတာ့သည္.....
![သူသိစေ🍁[Completed]](https://img.wattpad.com/cover/193884938-64-k976911.jpg)