သူသိစေ🍁[Completed]

Part 21(ဇာတ္သိမ္းပိုင္း)

#Zawgyi

"တီ...တီ...တီ...."

ေဒၚမိမိဦး ကုတင္ေဘးရိွ စားပဲြေပၚ၌ တင္ထားေသာ ဖုန္းကိုကိုင္လိုက္ေသာအခါ ...

"ဟဲလို ေမေမ..."

"ေအး သားေလး.... အေစာႀကီးပဲ ဘာျဖစ္လို႔လဲသား"

နာရီကိုၾကည့္မိေတာ့ 5နာရီ15မိနစ္...

"ေမေမ... သားဒီညကားနဲ႔ ရန္ကုန္ျပန္လာမယ္"

ေဖ်ာ့ေတာ့ေနေသာ ဘုန္းမိုး၏အသံမွာ ေအးတိေအးစက္...

"ဟယ္....ဘာျဖစ္လို႔လဲသားရဲ႕...
ေမေမစိတ္ပူလာၿပီ...သားအဆင္မေျပလို႔လား"

"သား ေရာက္ရင္..... အားလံုးကို....
အားလံုးကို ေျပာျပပါ့မယ္ ေမေမရယ္...."
႐ုတ္တရက္ တိမ္ဝင္သြားေသာ အသံႏွင့္ ရိႉက္ႀကီးတငင္ငိုသံတို႔ေၾကာင့္ ေဒၚမိမိဦးအေတာ္ပင္ထိတ္လန္႔သြားရသည္...

"သား....ေမေမ့ကိုေျပာ...ဘာျဖစ္တာလဲလို႔....
မငိုပါနဲ႔ သားေလးရယ္...ေမေမ့ကိုေျပာပါ..."
ေဒၚမိမိဦး ကိုယ္တိုင္ကပင္ စိုးရိမ္စိတ္အျပည့္ျဖင့္ဝမ္းနည္းလာရသည္မို႔
မ်က္ဝန္းထဲ၌ မ်က္ရည္မ်ားျဖင့္ ျပည့္ႏွက္လာရသည္...

"သား...ေရာက္ရင္ေျပာမယ္ေမေမ...
သားျပင္စရာရိွတာျပင္လိုက္ဦးမယ္...ဒါပဲေနာ္"
ဘုန္းမိုးေျပာစရာရိွသည္သာ ေျပာၿပီး ဖုန္းကိုခ်လိုက္သည္...

နီရဲေနေသာ မ်က္လံုးအစံုတို႔က ဘာကိုမွသဲသဲကဲြကဲြမျမင္ရ...
ဆိုးရြားလွေသာ ဦးေခါင္းမွေဝဒနာတို႔ကလည္း တူႏွင့္ထုေနသလိုပင္

ဆုတ္ျပတ္သတ္ေနသည့္ ႏွလံုးသားတစ္ခုကလည္း အဆစ္ပါရေသးသည္....

"ဟဲလို.... ကြၽန္ေတာ္ ကိုကိုနဲ႔အခုေတြ႔ခ်င္တယ္"

"............"

"ေကာင္းၿပီ... ပိေတာက္လမ္းမွာေစာင့္ေနမယ္"

ဘုန္းမိုး မင္းခန္႔ရိွရာ ရတနာပံုတကၠသိုလ္ပိေတာက္လမ္းသို႔....

........................................................

ဘုန္းမိုး အေတာ္ၾကာ ထိုင္ေစာင့္ၿပီးေသာအခါ
မင္းခန္႔ေရာက္လာသည္....
ေႏြရာသီမို႔ ေျမေပၚသို႔ ေရႊအဆင္းျဖင့္ ခစားေနေသာေရႊပိေတာက္ပန္းမ်ားမရိွေသာ္လည္း
ပတ္ဝန္းက်င္မွာ စိမ္းစိုေနလွသည္...