သူသိစေ🍁[Completed]

Part 15

#Zawgyi

မင္းခန္႔ မ်က္စိအစံုရိွ ျဖစ္ပ်က္ေနေသာ မထင္မွတ္ထားသည့္ျမင္ကြင္းေၾကာင့္
အံကိုႀကိတ္ကာ လက္သီးကိုနာနာဆုပ္ရင္း စီးက်လာေသာမ်က္ရည္မ်ားႏွင့္အတူ အေဆာင္ေ႐ွ႕သို႔ျပန္၍ထြက္ခဲ့လိုက္သည္...

ေၾသာ္... သူအဆင္ေျပေနၿပီပဲ
သူ႔ေဘးနားမွာ ငါ့ထက္ပိုၿပီးေႏြးေထြးမႈေပးႏိုင္တဲ့သူတစ္ေယာက္ရိွေနၿပီပဲ...
ငယ္ငယ္တည္းက သံေယာဇဥ္ရိွခဲ့ၾကတာဆိုေတာ့
အခုမွ ေတြ႔တဲ့ငါ့လိုေကာင္က သူ႔အတြက္အသံုးမဝင္ပါဘူးေလ...
အခုအခ်ိန္မွာ ငါကသူ႔အတြက္ လူယုတ္မာပဲေလ...
မင္းကို ငါအရမ္းခ်စ္ေနမိၿပီ ဘုန္းမိုးရာ
ငါ့ကိုမနာၾကည္းပါနဲ႔ကြာ...

............................................

"တီ...တီ...တီ..."
စားပဲြေပၚတြင္တင္ထားေသာ ဖုန္းသံေၾကာင့္ ဘုန္းမိုးလွမ္းယူလိုက္တာကိုင္လိုက္သည္

"ဟဲလို..."

"................."

"ဟုတ္ကဲ့ ကြၽန္ေတာ္လာခဲ့မယ္ အမ"
ဘုန္းမိုး ပုံမွန္ထက္ပို၍ မာေၾကာေနေသာေလသံျဖင့္သာျပန္၍ေျပာလိုက္သည္
စိတ္ထဲမွေတာ့ တစ္ခုခုကို သိခ်င္ေနသည္...
သို႔ေသာ္ အေၾကာင္းျပခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာကို သူနားေထာင္ရေတာ့မည္ဟု ေတြးမိသည္...

မိုးရိပ္ခ်ိန္းထားေသာ ေကာ္ဖီဆိုင္သို႔ ဘုန္းမိုးမ်က္စိမ်က္ႏွာပ်က္ျဖင့္သာ ဝင္လာလိုက္သည္...

သူဒီအေၾကာင္းေတြမၾကားခ်င္ပါ...
ဒီလိုေခၚ႐ွင္းျပမည္ ဆိုသည္မွာလည္း မင္းခန္႔ဘက္မွေ႐ွ႕ေနလုပ္ကာ
ကာကြယ္ေပးၿပီး ဆင္ေျခမ်ားေပးေတာ့မည္ဟု ဘုန္းမိုးယံုၾကည္မိသည္...
ယခုအခ်ိန္၌ "မင္းခန္႔" ဟူေသာ နာမည္ကိုမၾကားခ်င္ေလာက္ေအာင္ေၾကာက္ရံြ႕ေနျခင္းျဖစ္သည္...
သူ႔အသက္ကို ရန္႐ွာေနေသာသူ ဟူ၍သာ ဘုန္းမိုးသိသည္

ဆိုင္ထဲသို႔ဝင္လိုက္ေသာအခါ ေထာင့္တစ္ေနရာတြင္ထိုင္ေနေသာမိုးရိပ္က လက္လွမ္းျပသျဖင့္ သူမရိွရာဝိုင္းသို႔ သြားၿပီး မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ထိုင္လိုက္သည္
စကားမေျပာေသးဘဲ စိတ္လႈပ္႐ွားေနပံုေပါက္ေနေသာမိုးရိပ္ကို ဘုန္းမိုးစိတ္မ႐ွည္သည္မို႔
"အမကြၽန္ေတာ့္ကို ေျပာစရာရိွတယ္ဆိုတာ ေျပာပါ"
ေလသံမာမာျဖင့္သာ ေမးလိုက္မိသည္...