သူသိစေ🍁[Completed]

Part 14

#Zawgyi

"သား....
သတိရလာၿပီလား သားေလး"
ရန္ကုန္ျပည္သူ႕ေဆးရံုၾကီး၏ လူနာကုတင္ေပၚ၌
4ရက္ခန္႔မ်ွ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ
ဘုန္းမိုး၏ ရႊန္းစိုေသာ မ်က္လံုးတို႔ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းပြင့္လာၿပီျဖစ္၍
ေဒၚမိမိဦး ဝမ္းသာစြာျဖင့္ေခၚလိုက္သည္...

"သား...ဆရာဝန္သြားေခၚ"
အနား၌ အခ်ိန္ျပည့္ရိွေနေသာ ေဒၚဝါဝါရႊန္းသည္လည္း ဘုန္းမိုးႏိုးလာၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဝဏၰ ကို ဆရာဝန္သြားေခၚခိုင္းလိုက္သည္

ခဏၾကာေသာအခါ ဝဏၰ ႏွင့္အတူ ဆရာဝန္ေရာက္လာၿပီး
ဆရာဝန္သည္ ဘုန္းမိုးအနားသို႔ကပ္သြားကာ
"ကေလး...
သတိရလာၿပီဆိုေတာ့...ဒီအန္တီဘယ္သူလဲသိလား"
ဆရာဝန္သည္ ေဒၚမိမိဦးကိုလက္ညိဳွးထိုးျပလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္
ေဒၚမိမိဦးကိုၾကည့္လိုက္သည္...

အေရာင္လက္ေနေသာ မ်က္လံုးမ်ားကတစ္ဆင့္ျမင္ေတြ႔ရေသာသူကို
ဦးေႏွာက္မွ အဆံုးအျဖတ္ေပးလိုက္ေသာေၾကာင့္ ေဖ်ာ့ေတာ့ေနေသာႏႈတ္ခမ္းမ်ားတစ္စံုမွ
"ေမေမ..."
ဟူ၍ ဘုန္းမိုးေခၚလိုက္သျဖင့္ ေဒၚမိမိဦးဝမ္းသာမ်က္ရည္ဝဲရျပန္သည္

"ေအး သားေလး... ေမေမအနားမွာရိွတယ္ေနာ္"

"ဒါဆို ဒီအန္တီကေရာ ဘယ္သူလဲ"
ဆရာဝန္သည္ ေဒၚဝါဝါရႊန္းကို လက္ညိဳွးထိုးကာ ဘုန္းမိုးကိုေမးလိုက္သည္

ဘုန္းမိုး ေခါင္းကိုျဖည္းျဖည္းခ်င္းခါကာ...
"သားမသိဘူး"

"ေနာက္ဆိုသိမွာပါ သားရယ္...."
ေဒၚဝါဝါရႊန္းထင္ထားသည့္အတိုင္း ဘုန္းမိုးမွာ သူမကိုမမွတ္မိေသာေၾကာင့္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားရသည္...
မမွတ္မိႏိုင္မွန္းသိလ်က္ႏွင့္ သူမ ေမ်ွာ္လင့္ထားပါေသးသည္

"ဒါဆို ဒီကိုကိုကေရာ..."
ဆရာဝန္သည္ ဝဏၰ ကိုလက္ညိဳွးထိုးကာထပ္ေမးျပန္ေသာအခါ
ဘုန္းမိုး ဝဏၰကို မည္သည့္အဓိပၸါယ္မွ မရိွေသာ မ်က္လံုးတို႔ျဖင့္ ခဏၾကာေအာင္ၾကည့္ၿပီးသည့္ေနာက္...

"ဟင့္အင္း သားမသိဘူး"
ဘုန္းမိုး ျဖည္းျဖည္းခ်င္းအားယူၿပီးေျပာလိုက္ေသာ
စကားလံုးမွာ ဝဏၰ အတြက္အလြန္ပင္စိတ္ထိခိုက္ရေတာ့သည္
ငယ္စဥ္ကတည္းက အတူေဆာ့ကစားခဲ့ၾကေသာ ဝဏၰ သည္
ဘုန္းမိုးကို ညီေလးတစ္ေယာက္လိုသာမက
မသိစိတ္က အေရာင္ပါေနေသာ အခ်စ္မ်ားျဖင့္ခ်စ္ေနျခင္းျဖစ္သည္ကိုသူကိုယ္တိုင္ သတိထားမိသည္
ဘုန္းမိုးႏွင့္သာ အေနနီးကပ္ခဲ့ေသာ ဝဏၰ အတြက္ ဘုန္းမိုးသည္သာသူ႔ဘဝအတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈတစ္ခုျဖစ္ခဲ့သည္...