(Zawgyi ver)
" Choi Yeonjunေရ ေနဖင္ထိုးတဲ့အထိ အိပ္မလို႔လား? နင့္အိမ္မဟုတ္ဘူးေနာ္ ထ!! "
နားထဲတိုးဝင္လာသည့္ အသံစူးစူးၾကာင့္ ေမွာက္ခံုလုပ္ကာ ေခါင္းအံုးနဲ႔နားကိုပိတ္၍ ဆက္အိပ္ေနလိုက္သည္။ မေန႔ညက ေတာ္ေတာ္နဲ႔အိပ္မေပ်ာ္ခဲ့တာေၾကာင့္ သူ တကယ္ကို မထခ်င္ေသး။
" Choi Yeonjun!! နင္ ငါတို႔ထမင္းစားမယ့္ေနရာမွာ အိပ္ေနတာ အဆင္မေျပဘူးေနာ္။ ထ!လို႔! "
Yeonjunမ်က္လံုးေတြ ဆတ္ကနဲပြင့္သြားသည္။ ေဘးဘီကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အိမ္ေ႐ွ႕ကြပ္ပ်စ္ေပၚမွာျဖစ္ေနသည္။ ရီအာတစ္ေယာက္ကေတာ့ ခါးႀကီးေထာက္ကာ သူ႔အားမႈန္ကုတ္ကုတ္ၾကည့္ေန၏။
မူးၿပီးေမွာက္သြားတာမဟုတ္တဲ့ အေျခအေနအတြက္ သူ႔ဦးေႏွာက္ကိုခ်က္ခ်င္းအလုပ္ေပးလိုက္သည္။
မေန႔ညက..
အုတ္ခံုေပၚမွာအၾကာႀကီးထိုင္ေနမိၿပီးမွ ဂ်ယ္မင္းလာေခၚလို႔ ဒီကြပ္ပ်စ္ေပၚမွာပဲ သူတို႔စားၾကေသာက္ၾကတယ္။ ေမာ့ေတးေလာက္ကေတာ့ သူတို႔မူးစရာအေၾကာင္းကိုမ႐ွိ။ အဲ့ဒီတစ္ခ်ိန္လံုးလည္း ကေလးကို တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ၾကည့္မိရံုကလြဲၿပီး သူဆင္ဆင္ျခင္ျခင္ေနခဲ့ပါတယ္။ အဲ့ဒီေနာက္ စားၿပီးေသာက္ၿပီး အဖြားတို႔ျပန္လာအၿပီး အားလံုးအိပ္ယာဝင္ၾကေပမယ့္ ကေလးနားမွာအိပ္ဖို႔ စိတ္အေျခအေနေတြ သိပ္မေကာင္းတာေၾကာင့္ အိမ္ကိုဖုန္းဆက္ဦးမယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ ဒီကြပ္ပ်စ္ေပၚမွာ လာထိုင္ေနျဖစ္တယ္။ ေသခ်ာတာေတာ့ ကေလးအိပ္ေပ်ာ္သြားမယ့္ အခ်ိန္ေလာက္မွ အထဲဝင္မယ္ဆိုၿပီး အခ်ိန္ျဖဳန္းေနရာက သူ အိပ္ေပ်ာ္သြားတာ။
*ဟာ..ေတာ္ေတာ္မေကာင္းၾကဘူးပဲ။ တစ္ေယာက္မွ သူ႔ကိုလာမႏိုးဘူးေပါ့။ ဒီေလတိုက္တိုက္ႀကီးထဲမွာ အိပ္ေပ်ာ္ေနတာေတာင္ေလ။
