(Zawgyi ver)
ေနာက္ဆံုးစာေမးပြဲႀကီးၿပီး၍ ေႏြေက်ာင္းပိတ္ရက္မ်ားသည္ Yeonjunတို႔အတြက္ ေရႊေရာင္ေန႔ရက္မ်ားျဖစ္လာေလသည္။
" Yeonjun နင္ဘာလုိ႔ BeomGyuကို ဖြင့္မေျပာေသးတာလဲ? "
ရီအာစကားစလိုက္ေတာ့ ဖုန္းကိုယ္စီသံုးေနၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္သိုက္လံုး သူ႔ဆီအၾကည့္ေရာက္လာသည္။ Yeonjun ဖင္ကပ္သာက်န္တဲ့ အေအးကို ပိုက္နဲ႔အကုန္စုပ္ေသာက္လိုက္ၿပီး ရီအာ့ကိုၾကည့္လိုက္တယ္။
" ဘာလို႔လို႔ထင္လဲ? "
" မသိလို႔ေမးေနတာေပါ့ "
" အင္ အေၾကာင္းရင္းက ႏွစ္ခု႐ွိတယ္ဟ "
Yeonjun ဟန္ပါပါနဲ႔ ထိုင္ခံုကိုအေသခ်ာ မွီထိုင္လိုက္တယ္။ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း စိတ္ဝင္စားမႈအားေကာင္းေနသလို ေ႐ွ႕တိုးလာၾကသည္။
" နံပါတ္တစ္ စာေမးပြဲအတြင္း သူ႔ကိုဘာအေႏွာက္အယွက္မွ မေပးခ်င္လို႔။
နံပါတ္ႏွစ္ ငါတုိ႔အသက္အရြယ္က စိတ္လႈပ္႐ွားမႈအျပင္းထန္ဆံုးအရြယ္မဟုတ္လား? ငါ့ကိုယ္ငါ ေသခ်ာျပန္စမ္းစစ္ေနတာ။ ငါ Gyuကို တကယ္သေဘာက်တာလား? တကယ္ တန္ဖိုးထားႏိုင္ပါ့မလား? ငါဖက္က တကယ္ေသခ်ာရဲ႕လား ငါ့ကိုယ္ကို စမ္းစစ္ေနတာ။ ငါ့ရဲ႕စိတ္လႈပ္႐ွားမႈတစ္ခုအတြက္နဲ႔ေတာ့ သူ႔ကိုမထိခိုက္ေစခ်င္ဘူး "
Yeonjun စကားဆံုးေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြအားလံုး တစ္ခုခုကိုစဥ္းစားေနသလို ၿငိမ္သက္ေနၾကသည္။
" ဒါဆို နင့္အေျဖကဘာလဲ? "
မင္ေဂ်ာင္းက ေမးလာသည္။
" ငါမသိေသးဘူး "
" နင့္ဟာကလည္း။ ကိုယ့္ခံစားခ်က္ကိုယ္ေတာင္ မသိဘူးလား? "
" ငါ သူ႔အတြက္ စဥ္းစားေနလို႔ပါဟာ "
" မင္းအေကာင္းဆံုးလုပ္ႏိုင္မွာပါ။ မင္းႏွလံုးသားအတိုင္းပဲလုပ္ေပါ့ "
