My Silver Lining

Elsewhere

DEANNA'S POV

Nahihirapan at nasasaktan ako para kay Jema.

I can only imagine what it feels like to wake up every night from an awful nightmare.

I do my best to always make her feel safe but I know deep inside that the trauma is still there.

Simula ng insidenteng yon, hindi na rin mapakali ang isip ko sa tuwing wala si Jema sa paningin ko.

I always call ate Jia or any of her teammates just to make sure na kasama nila si Jema.

They're doing their part din naman to keep her safe na talagang na appreciate ko.

Kinausap ko na rin ang Mama at Papa ni Jema.

I promised them na ako magbabantay sa anak nila since ayaw talaga nito umuwi ng Laguna.

Sa totoo lang, nahihirapan na din ako. Malayo kasi ang condo ko sa Ateneo kaya naman palagi ako maaga nagigising pero minsan late parin dahil sa traffic.

Pero di ko yun pinapakita kay Jema. She needs to know that I'm here for her on the bad days too. Kahit anong hirap, kakayanin ko basta andyan lang sya sa tabi ko.

But meron din namang advantages. Everyday excited na ako umuwi dahil alam kong may Jemang naghihintay sa akin.

I get to spend more time with her and most importantly I get to see her everyday and make sure she's safe.

I don't have any classes together with Luigi this sem kaya ang hirap nya ma tyempohan.

One time, I was walking towards the cafeteria nang makita ko syang nagbabasa ng libro on one of the kiosks outside kaya agad ko syang nilapitan.

I sat across from him.

"I know you're still avoiding me but we need to talk" mahinahong sabi ko sa kanya.

Tumingala naman sya mula sa pagbabasa ng libro.

He just stared blankly at me.

"Is there something you need to tell me?" tanong ko sa kanya.

"Well, ikaw ang lumapit dito so bakit ako ang tinatanong mo?" malamig na sagot nito.

"Gi come on. I don't have time for games anymore."

"I have absolutely no idea what you're talking about so if you'll excuse me—"

At nagsimula syang tumayo.

"Did you have anything to do with what happened to Jema?" agad kong nasabi bago pa sya tuluyang umalis.

We have a lot of common friends kaya sigurado akong alam nya.

"Excuse me?" halos na tatawa nyang sagot.

"You are unbelievable! Ganon ba talaga ako ka desperado sa tingin mo?" dagdag pa nya.

May galit na sa mga mata ni Luigi pero di ako magpapatinag. Kailangan kong malaman ang totoo.

"Gi please. I'm trying to help you here. Wala pa akong sinabi sa pulis kaya hindi pa huli ang lahat. Just promise me na hindi mo na pagtatangkaan ulit si Jema"

"Help? Really? Di ko alam kung paano nakakatulong sa akin yang pagbibintang mo!"

"Hindi ako magkakaganito kung wala akong ebidensya" I told him as I stared at his bag where 2 more keychains were hanging.