သခင္[final]

15.4K 1K 74
                                    

With Zawgyi.....

"Jung Kook.....ငါ့ကိုဟိုေ႐ွ႕နားမွာကားခဏရပ္ေပး...."

"ဘာလို႔လဲ..."

Jung Kook အေဖနဲ႔အေမဆီက အျပန္မွာငိုၾကယိုၾကနဲ႔ျဖစ္ၿပီးထဲကတစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ဘာစကားမွမေျပာဘဲ seoul ျပန္လာခဲ့ၾကတာ.....။

အခုseoulၿမိဳ႕ထဲအဝင္ေရာက္မွ ကားရပ္ေပးဖို႔ေျပာလာေသာသူ.....။

ဘာလုပ္ဖို႔လဲJung Kookေမးေပမယ့္ Tae Hyungမေျဖပါ......။

တကယ့္လူ႔ဂြစာပါဆို....။ ဘယ္လိုအသည္းယားဖို႔ေကာင္းမွန္းကိုမသိတာ.....။

"ေကာင္းၿပီ...ရပ္ေပးမယ္...."

"ငါ့ကိုမေစာင့္နဲ႔ေတာ့Jung Kook...ငါကားငွါးၿပီးျပန္လာလိုက္မယ္...."

ထိုင္ခံုခါးပတ္ခြၽတ္ရင္းႏွင့္Jung Kookကို လာမႀကိဳဖို႔ရန္Tae Hyungေျပာလိုက္သည္.....။

"ဘာလဲ...."

ကားေပၚမွဆင္းဖို႔ရန္ျပင္ေနသည့္Tae Hyungလက္ကိုဆြဲကာတားလိုက္ေသာလက္တစ္စံု.....။

"တကယ္.... ျပန္လာမယ္ဟုတ္...."

ယုန္ျဖဴေပါက္ေလးပမာ မ်က္ဝန္းထဲကေၾကာက္ရြံေနဟန္အျပည့္ႏွင့္ ေျပာလာေသာJung Kookေၾကာင့္Tae Hyungရယ္လည္းရယ္ခ်င္မိသလို သနားလည္းသနားမိျပန္သည္.....။

"Jung Kook ah..... ေသခ်ာနားေထာင္ေနာ္....ငါ....ဘယ္ကိုမွမသြားဘူး....မင္းအနားမွာပဲ ငါအျမဲ႐ွိေနမွာ....မင္းငါ့ကိုမလိုအပ္ေတာ့တဲ့အခ်ိန္ေတြအထိ....

အဲဒါေၾကာင့္မို႔.....စိတ္မပူနဲ႔Jung Kook....သိၿပီဟုတ္...."

"အင္း....ေနာက္မက်ေစနဲ႔...."

မ်က္စိေ႐ွ႕မွတေရြ႔ေရြ႔ေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီျဖစ္သည့္ကားေလးကိုမ်က္စိတဆံုးလိုက္ၾကည့္ရင္းTae Hyungသက္ျပင္းခ်လိုက္မိသည္.....။

ဘာေၾကာင့္မ်ားငါျဖစ္ေနရတာလဲJung Kook....။

ကမၻာေပၚမွာ သန္းေပါင္းမ်ားစြာေသာ လူေတြထဲကမွ ငါ့လိုလူကိုဘာေၾကာင့္မ်ား ခ်စ္ရတာလဲ.....။

ဘယ္လိုအေၾကာင္းေၾကာင့္ပဲျဖစ္ပါေစ....။

မင္းငါ့ကိုခ်စ္ေနသ၍ ငါမင္းအနား႐ွိေပးပါ့မယ္....။

အမုန်းမြစ်ဖျားခံသော မြတ်နိုးခြင်းလင်္ကာ[Completed]Where stories live. Discover now