DEATH |Deathly Fate Series 3|

Prologue

Raven's POV

MABIGAT ang pakiramdam ko. Parang may nakadagan sa akin at hindi ko magawang kumilos. Hindi ko alam kung ano ang nangyari sa akin.

"Raven...How are you? Miss me?"

Kinilabutan ako sa boses na iyon. Kapareho iyon ng boses ni Mr. Brookes. Pilit kung hinalukay ang huling naaalala ko.

Naging bihag ako at nasa loob ng isang laboratoryo at tumurok sa akin ang apat na mahahabang mga karayum na hanggang ngayon ay naaalala ko pa kung gaano iyon kasakit. Pero hanggang doon lang ang naaalala ko. Siguro hinimatay ako dahil sa sakit? Kaya ganito kabigat ang pakiramdam ko ngayon.

"Raven, you can never escape."

Biglang tumambol na lang ang puso ko ng lumitaw sa kadiliman ang mukha ni Mr. Brookes. He has this wicked smile. Hindi ko alam kung bakit madilim ang paligid.

"I'll take over your mind for one last time, Raven. You will not have a happy ending. No one will be happy."

Kusang nagmulat ang mga mata ko pero hindi ko magawang kontrolin ang katawan ko. Ni hindi ko kayang sabihin ang gusto kong sabihin. It feels like I am a prisoner in own body.

Nakita ko ang paligid at may mga taong nakaputi doon kagaya ng dalawang taong huling nakita ko.

"She's conscious!" Saad ng isa na halatang nagpanic.

"Useless fools!" Nagulat na lang ako ng kusang nagsalita ang katawan ko. "I'll kill myself!" No, Mr. Brookes is taking over the control of my body!

Kinabahan ako dahil may kumokontrol sa katawan ko. Pakiramdam ko ay parang nakakulong ako sa sarili kong katawan at hindi makagalaw at may ibang gumagamit ng katawan ko.

Mr. Brookes? Sigaw ng isip ko.

"I'm borrowing your body for one last time, Raven. And this time, I'll make sure to break you and that Cambridge, since you failed me."

Biglang kumuha ang sarili ko ng isang matalim na bagay pero agad naman na may pumigil doon at agad na itinapon ang matalim na bagay na nahawakan ng kamay ko.

"How dare you!" Sigaw ng katawan ko. Gusto kong magsalita, pero hindi ko magawa. "Don't fucking touch me! Stupid human!"

Wala akong kontrol sa katawan ko. My soul cannot do anything but cry. Hindi ko alam kung bakit hindi ko magawang kontrolin ang katawan ko. I am conscious but I have no liberty in my own body.

Hindi ko na napansin ang mga nangyayari. My body is saying mean full things towards my friends and Vander. I feel so useless. I wanted to scream and tell them that it was not me. It was Mr. Brookes who's controlling my body right now. I don't know how did he do it, but it was.

"I am severing my ties...with you." Pakiramdam ko ay tumigil ang puso ko sa pagtibok. And for a brief moment, my emotion escaped. My body froze exactly with what I feel right now, but Mr. Brookes taken over right away.

"Great. Then farewell, Vander. Let's never meet again." I felt my body moved and walked away. Hindi ko na alam kung saan ako papunta. My body is just moving on it's own like it's following a map.

I wanted to scream but I could not voice it out. It feels like my heart is dying, to all the things that Mr. Brookes said. Vander hates me now...he hates me.

Huminto na lang ang katawan ko kung saan ay nasa isang lugar ako na hindi ko kilala. Hindi ko alam kung saan ito pero alam ko na hindi na ito ang Metropolis.

"The look on his face is surely priceless. Vander will never be happy. And now, my time has come. The drug is wearing off. You'll return to your old self but miserable life. The man you love hates you the most right now. How can you face him, if you cause him too much pain?"