RUHUMA DOKUN (TAMAMLANDI)

Bölüm 19

Herkese merhaba...

Biliyorum uzun bir ara oldu ama yoğun geçen bir haftanın üzerine bu haftam hastalıkla geçti. Bir haftadır neredeyse gözümü bile açamadım ve kendimi biraz toparladığım an bölümü yazdım:)

Bu bölüm on kaplan gücünde bir Bahar göreceğiz diyebilirim:) Oy ve yorumlarınızı merakla bekliyorum.

İyi okumalar...

...&&&&&&...

BÖLÜM 19

  Başımda hissettiğim keskin bir ağrı bütün bedenimi titretirken gözlerimi açmak için kendimi zorladım. Saçlarımda hissettiğim tanıdık eller beni biraz olsun rahatlatırken derin bir nefes alıp yavaşça gözlerimi açtım.

Bulut, yanıma koltuğun kenarına oturmuş saçlarımı okşuyordu. Gözlerimi açtığımı gördüğünde derin bir nefes alıp gözlerini kapattı ve eğilip saçlarımın üstüne küçük bir öpücük bıraktı.

''Yağmur'um iyi misin, nasıl hissediyorsun kendini?''

Yavaşça doğrulmaya çalıştığımda bana yardımcı olup oturmamı sağladı ve uzanıp ellerimi tuttu. Ellerini sıkıca tuttum ve başımdaki ağrıyı yok saymaya çalışarak etrafıma baktım. Bahar teyzelerin salonunda olduğumu fark ettiğimde aklıma birkaç saat önce olanlar geldi. Bakışlarım Bulut'u bulduğunda gözlerim doldu. Gözlerimden taşan birkaç damla yaşı nazikçe sildiğinde derin bir nefes aldım ve dudaklarıma küçük bir gülümseme yerleştirdim.

''Abim iyi misin?'' Destan abimin sesini duyduğumda başımı yan tarafımdaki koltukta oturan abime çevirdim ve gülümsedim.

''İyiyim abi, merak etme.'' Dedim, gözlerindeki endişeyi görüp onu daha da endişelendirmek istemeyerek.

Bahar teyze salondan içeriye girdiğinde oturduğum yerde biraz daha toparlandım ve ona kaçamak bir bakış attım. En son hatırladığım Bahar teyzeye sarılıp dakikalarca ağladığımdı. Bana her ne kadar kızgın olsa da bana kollarını açmış, kendi annemin yapmadığını yapmıştı.

Bahar teyze elindeki bardağı bana uzattığında merakla ona baktım. Bakışlarıyla bardağı almamı işaret ettiğinde yavaşça uzanıp aldım.

''Tansiyonun çok düşmüş.'' Dedi karşıdaki tekli koltuğa otururken. ''Tuzlu ayran kendini biraz toparlamanı sağlar belki.''

''Teşekkür ederim Bahar teyze.'' Dedim ona içtenlikle gülümseyerek ve bardağı dudaklarıma götürdüm. Ağzıma dolan bol tuzlu ayranla yüzüm istemsizce buruşurken Bahar teyzenin dudaklarında saklamaya çalıştığı küçük gülümsemesini gördüm.

''Biraz fazla tuzlu olmuş sanırım.'' Tek kaşını kaldırıp sorduğu soruyla gülümsedim ve ayrandan bir yudum daha içtim.

''Anne...'' Bulut'un başını iki yana salladığını gördüğümde gülümsemem biraz daha büyüdü.

''Efendim oğlum, bir şey mi diyeceksin?'' Bahar teyze Bulut'a meydan okuyan bakışlarla bakarken dudaklarımdan küçük bir kıkırtı kaçtı. Odadaki herkes bana baktığında kendimi toparladım ve tekrar Bahar teyzeye baktım.

''Elinize sağlık çok güzel olmuş.''

Bahar teyze bana uzun uzun baktı ve derin bir nefes alıp yavaşça arkasına yaslandı. Gözlerinde çocuklarını korumaya çalışan bir annenin bakışı vardı. Ben bu bakışı ilk önce Ela yengemin sonra ise Bahar teyzenin gözlerinde tanımıştım. Çocukluğumdan beri, annemin gözlerinde bulmayı bekleyip hiçbir zaman göremediğim sevgi dolu bir bakıştı bu, artık kalbimi ne kadar acıtsa da bulmak için uğraşmadığım o anne bakışıydı.