All my life I've been waiting for one thing. A knight that will gallop his way to me and sweep me off my feet like a princess. But I never thought it would be him. I never thought that it would be the loud, full of life, lead guitarist of the band R...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
#BHOCAMP8TC #Heder #TeamMasokista #BHOCAMP
HERA'S POV
Present day...
Napadilat ako nang maramdaman ko ang pagbangga ng kung sino sa balikat ko. Kung hindi ako nakahawak sa marmol na counter na nasa gilid ko ay baka natumba na ako dahil sa pagkawala ng balanse ko.
"Hey, Blind date. Ngayon lang ako nakakita ng taong natutulog na nakatayo."
Nag-angat ako ng mukha sa nagsalita at napabuntong-hininga ako nang makita ko si Wilhelm na nakangiti lang na nakatingin sa akin. As always he look so bright. Kahit ata anong oras ay hindi nawawala ang aura na iyon sa kaniya.
"Anong ginagawa mo rito? Madaling-araw na ah." tanong ko sa kaniya.
Kinuha ko ang kape na inabot sa akin ng staff ng ospital. Sa tabi no'n ay ang sandwich na nakalagay pa sa styrofoam. Bitbit ang mga iyon na humanap ako ng puwesto na mauupuan. Marami namang bakante dahil bihira na ang tumatambay sa cafeteria ng ospital ng ganitong oras maliban na lang sa mga empleyado at medical staff.
Umupo si Wilhelm sa upuan sa harapan ko bago siya sumagot, "Kagagaling ko lang sa bar. Dito na ako dumiretso dahil hindi ko naman kailangan mag stay doon."
Tumango lang ako at humigop ng kape bago ko binuksan ang styrofoam para kumain. Ito pa lang ang unang kain ko sa buong araw. Hindi naman kasi ako nakakaramdam ng gutom. Kung hindi nga lang ako pinababa na ni Tita Wynter at pinilit na kumain ay hindi ko pa maaalala ang bagay na 'yon.
"You have more?"
Bahagyang kumuot ang noo ng lalaki na para bang hindi niya kaagad naintindihan ang sinabi ko. Ilang sandali lang ay mukhang naliwanagan siya at pagkatapos ay may kinuha siya sa bulsa ng suot na jacket.
"Here."
Kinuha ko ang inaabot niya na maliit na note. I have a lot of those now. It's almost the second month that Thunder has been in a coma and I received a fair share amount of notes from Wilhelm. Ilan sa mga iyon ay mga bagay lang na inaalala ni Thunder na hindi ko na nakukuha dahil siguradong alam niya ang gagawin ko. Ang magkulong.
Sa nakalipas na ilang mga linggo ay binigyan ako ni Wilhelm ng paborito kong aloe vera drink, snail face mask, libro na kahit hindi ko hilig ay sinama pa rin ni Thunder sa notes niya para daw may pagkaabalahan ako, at minsan na rin na nagdala si Wilhelm ng xbox sa ospital para makapaglaro kami.
Nanglaki ang mga mata ko nang makita ko ang nakasulat sa note. Sa unang pagkakataon nitong mga nakaraang linggo ay naramdaman ko ang pamilyar na pag-iinit ng magkabila kong pisngi. Mukhang hindi naman ako nag-iisa dahil pulang-pula na rin ang tenga ni Will habang pilit niyang tinatago ang hiya na paniguradong nararamdaman niya ngayon. God. That crazy...my crazy rockstar.
"You didn't have to."
Nagkibit-balikat si Will, "It's a new experience for me but it's fine."
May kinuha siya na paper bag sa tabi niya na hindi ko napansin kanina at inabot niya sa akin iyon. Imbis na silipin ang laman no'n ay ipinasok ko roon ang note bago ko inangat na lang ulit ang cup ng kape ko para uminom do'n at itago ang mukha ko sa kaniya.
