''ဖယ္စမ္းပါ Jonginရာ... မင္း ညစာမစားရေသးဘူးမလား ေအာက္မွာသြားစားခ်ည္...သြား...''
''အင္း... ကြ်န္ေတာ္မစားရေသးဘူး...အခုပဲ စားလိုက္ေတာ႔မယ္...''
အႏွီးေကာင္စုတ္ေလးက ေျပာမရဆိုမရ သူ႔တင္သားေတြကို အတင္းညႇစ္ေနပါသည္။
''Jongin...! ငါစိတ္တိုလာျပီေနာ္...''
''ေလးငယ္ကလည္း ကြ်န္ေတာ္လိုခ်င္ေနလို႔ပါဆို...''
''မင္းကြာ... တေနကုန္ အလုပ္မွာလည္း ပင္ပန္းလာတ႔ဲဟာ...''
''အ႔ဲဒါေၾကာင္႔ အေမာေျဖမလို႔ေလ... ေလးငယ္က လိမၼာပါတယ္ကြာ...အဟင႔္.... ခ်စ္မယ္ေနာ္''
ေကာင္ေလးက တီရွပ္အက်ႌကို ခြ်တ္လိုက္ျပီး အေပၚမွ ခြထားပါသည္။
တမင္တကာ မၾကည့္ပါပဲ ေကာင္ေလးရဲ႕ဝမ္းဗိုက္က ၾကြက္သားအဖုအထစ္ေတြကို လွမ္းျမင္ေနရသည္။
''ေလးငယ္ ကိုင္ၾကည့္စမ္းပါ...''
သူ႔လက္ကို ဆြဲယူျပီး ရင္အုံမွတဆင္႔ ၾကြက္သားေတြကို ထိေတြ႔ေစျပန္ပါသည္။
ထို႔ေနာက္...
ေဖာင္းကားေနသည့္ အလယ္ရပ္ဝန္းမွာ လက္တို႔ကို ရပ္လိုက္ျပီး အရာေပၚကိုဖိကိုင္ေစရင္း ပြတ္သပ္ေစပါသည္။
''ေလးငယ္ကိုေတြ႔ရင္ ကြ်န္ေတာ္တအားheardလာတာ ဘယ္လိုမွထိန္းမရဘူး... ခံစားမိလား...''
ရင္ခုန္သံေတြမမွန္ ေသြးတိုးႏႈန္းေတြျမန္လာျပီး ေကာင္ေလးရဲ့လက္ လႈပ္ရွားေပးသည့္အတိုင္း ဖုေဖာင္းေနသည့္အရာကို ကိုင္တြယ္ပြတ္သ္ေနမိပါသည္။
°~°~°~°~°~°~°~°~
ဂ်င္းေဘာင္းဘီအေပၚမွ ပြတ္သပ္ေပးေနတ႔ဲ ေလးငယ္ရဲ႕လက္ေတြေၾကာင္႔ သူအားမလိုအားမရျဖစ္လာသျဖင္႔ ကုတင္ေအာက္ဆင္းကာ ေဘာင္းဘီကိုခြ်တ္ခ်လိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္ တဆက္တည္းမွာလည္း ေလးငယ္ရဲ့ ညဝတ္ေဘာင္းဘီေလးအား ဆြဲခြ်တ္လိုက္ပါသည္။
''ဟာ!! ေလးငယ္...''
''မင္း...မင္း....''
အဟား... ဟား... ဟား... ဟား.... ဟား....''
''မင္း___မင္းကြာ....ဘာရယ္တာလဲ....''
ေလးငယ္က ရွက္ကိုးရွက္ကန္းဟန္ျဖင္႔ ေပါင္ႏွစ္ဘက္ကို လိမ္ထားကာ အရာအား လက္ဖဝါးျဖင္႔ အုပ္ထားပါသည္။
