''ေလးငယ္အရမ္းဆိုးတယ္... ခင္မ်ားေၾကာင္႔ ကြ်န္ေတာ္ထိန္းလို႔မရေတာ႔တာ...''
ေလးငယ္ရဲ႕ နားအေနာက္ဖ်ားေလးကိုဖြဖြနမ္းျပီး ခပ္တိုးတိုးေျပာလိုက္သည္။
''ကိုယ္ဘာလုပ္လို႔လဲ ကေလးရယ္...''
ေလးငယ္က သူ႔ပခံုးေပၚမီွခ်ရင္း ႏႈတ္ခမ္းကိုလွည္႔နမ္းသည္။
''ေလးငယ္တကယ္ခ်ဳပ္ထားတာလား...''
''တကယ္ေပါ့...''
''ကြ်န္ေတာ္ၾကည့္ခ်င္တယ္... အေပၚသြားရေအာင္...''
''ဒီေလာက္ဆို ေတာ္ျပီေလ ကေလးရဲ႕...''
''ဟင္႔အင္း... ကြ်န္ေတာ္ေလးငယ္ကို လုပ္လို႔မဝေသးဘူးလို႔...''
''အ႔ဲဒါက ဝ'သြားတယ္ဆိုတာ ရိွေသးလို႔လား Kim Jonginရာ...''
''တစ္ေခါက္ပဲ...တစ္ေခါက္ပဲလို႔...ေနာ္...ေနာ္...''
''မရဘူးဆိုရင္ေရာ...?''
''မရလည္း ယူမွာပဲ...''
ေလးငယ္ကို ေပြ႔ခ်ီလိုက္ျပီး အိမ္ေပၚထပ္ေခၚလာခ႔ဲပါသည္။
°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~
''ေတာ္...ေတာ္ျပီ Jonginရယ္...ေတာ္ေတာ႔လို႔ ငါၾကိမ္းေနျပီဆို''
သူ႔ကိုယ္ေပၚမွ ေခြ်းဒီးဒီးက် လႈပ္ရွားေနသည့္ ေကာင္ဆိုးေလးက ဘယ္လိုမွ တားဆီးလို႔မရ...
တစ္ေခါက္ပဲတစ္ေခါက္ပဲႏွင္႔ ဘယ္ႏွခါေလာက္ျပီးေနျပီမသိ ျပီးဆုံးျခင္းအနံ႔တို႔ျဖင္႔ တခန္းလံုးမႊန္ထူေနသည္။
''ျပီး...ျပီးလိုက္ေတာ႔ Jongရယ္... ကိုယ္႔ကိုမသနားဘူးလား... ကိုယ္႔ေပါင္ေတြ ေျမာက္ထားရလို႔လည္း ေညာင္းေတာင္႔ျပီး အေၾကာေတြကပ္ခ်င္ေနျပီ...''
ထိုအခါမွ ဂ်စ္စုတ္ေလးက အရိွန္ေလ်ာ႔သြားသည္။
''ေတာ္ေတာ႔ေနာ္...''
''ေနာ္လို႔..ေမာင္...''
''ေမာင္႔ကိုခ်စ္တယ္ေလ...''
''လိမၼာပါတယ္ ေမာင္ရယ္....''
''ရွဴး...! ခင္မ်ားပါးစပ္ကိုပိတ္ထားေလးငယ္...!''
ေကာင္ေလးရဲ႕ ေအာ္သံေၾကာင္႔ သူလန္႔သြားသည္။ ဘယ္စကားမ်ား မွားသြားပါလိမ္႔... အလန္႔တၾကားေမာ႔ၾကည့္မိေတာ႔ ေကာင္ေလးက သူ႔နားဆီ တိုးကပ္လာျပီး...
