''ေၾသာ္...ကဲ အခ်စ္ဓါးျပတိုက္မွာပါဆိုမွ ဘယ္လိုလုပ္ ဖယ္ေပးလို႔ျဖစ္မွာလဲ...! ကြ်န္ေတာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ ေလးငယ္ရယ္...! ကြ်န္ေတာ႔ကို ေနာက္တစ္ၾကိမ္ေလာက္ အခြင္႔အေရးေပးပါဦးေနာ္...''
''ဖယ္စမ္းပါ...! ငါပင္ပန္းေနျပီ အနားယူခ်င္တယ္...''
''ေလးငယ္ကလည္း...''
''ကိုယ္အိပ္ခ်င္ေနျပီ...''
''အဟင္း...ကြ်န္ေတာ္ေခ်ာ႔သိပ္မယ္ေလ...''
°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~
ေလးငယ္ကို သူ႔ရင္ခြင္ထဲမွာ ေပြ႔ဖက္ျပီး ေထြးသိပ္ထားပါသည္။
သူ႔ႏွလုံးသားထဲ၌ လိုအပ္လစ္ဟာေနတ႔ဲခံစားခ်က္မရိွ ျပည့္စုံသြားခ႔ဲၿပီ
''ေလးငယ္……''
''အြန္း..''
''ခုနက ေျပာလက္စ စကားကို ဆက္ေျပာေလ...''
''…………''
''ေလးငယ္လို႔...''
''ဘာေျပာရမွာလဲ ေခြးကေလးရဲ႕...''
''ကြ်န္ေတာ႔ကို ခ်စ္ဖူးလား...''
''မင္းဘယ္လိုထင္လဲ Kim Jongin...''
ရင္ခြင္ထဲကေလးငယ္က သူ႔မ်က္ႏွာကိုေမာ႔ၾကည့္ရင္း အၾကည့္ျခင္းဆုံေစျပီး ေမးသည္။
''ေလးငယ္ ကြ်န္ေတာ႔ကိုခ်စ္တယ္...''
''ဟုတ္တယ္...! ကိုယ္မင္းကို အရမ္းခ်စ္တယ္... Kim Jongin...! မင္းထင္ထားတာထက္ကို ပိုခ်စ္ပါတယ္...''
''ခ်စ္လိုက္တာ ေလးငယ္ရယ္...''
ခ်စ္ရတ႔ဲေလးငယ္ကို ေပ်ာက္သြားမွာစိုးသည့္အလား ပိုတိုးလို႔ ဖက္ထားမိသည္။
''ခုနက ငါမေျပာပဲ ရပ္ထားတယ္ဆိုတာကေလ ဆိုးလ္ကိုျပန္ေရာက္မွ ေျပာျပမယ္ေနာ္...''
''အခုက ဘာျဖစ္လို႔လဲ...''
''ကိုယ္ဒီတခါ တကယ္ပင္ပန္းေနလို႔ပါ ကေလးေလးရယ္... နားလည္ေပးပါေနာ္...''
''အ႔ဲဒါဆို မနက္ျဖန္ျပန္ၾကမယ္ေနာ္...ေနာ္...''
''အြန္းပါ~~~~''
°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~
''ငါတို႔ ဘယ္ေတာ႔မွ လမ္းခဲြမွာမဟုတ္ဘူး Junmyeon...! Jonginကို ငါ့တဘဝလံုးစာ ေရြးျခယ္ခ႔ဲတာမို႔... ျပီးေတာ႔ နင္တို႔သားကို ငါတကယ္ခ်စ္တာပါ... ငါ့ကို သားမက္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ လက္ခံေပးပါ...''
