memories//renmin

-İkinci Gün-

Hepimiz bir dönüm noktasına sahibiz hayatımızda diyenler yalan söylüyorlar.
Mesela ben bir dönüm noktam olduğunu hiç düşünmedim.
En fazla sadece biraz fazla etkilenirim ama bu benim hayatımı kökten değiştirmeyecektir diyordum.
Ki hâlâ da öyle.
Jeno salağına seninle olan ilişkimde bu denli rol oynadığı için teşekkür etmem lazım.
Yüksek ihtimal ona bu kitap içinde salak dediğimi ögrenirse beni dövecektir.
Hep boyunun benden uzun olmasını kullanıyor pezevenk.
Her neyse.
Şayet o fazla etkilenme olayı vs. vs. dönüm noktası sayılıyorsa benim dönüm noktam sen oluyordun Na Jaemin.
İkinci günden bahsedelim şimdi.
Karşılaştığımız ikinci günden.
Okuldaki popüler çocuk olmak zor değil mi Jaemin?
Herkes her an etrafında dolanıyor.
Herkes sana bir şeyler söylüyor ve sen gülüyorsun.
Kahkahalar atıyorsun hatta.
Bir de ben varım.
Okula yeni gelmiş.
Kimse ile doğru düzgün bir ilişkisi olmayan Huang Renjun.
O zamanlarda Jeno ile de pek yakın değildik.
Daha çok kendi hâlinde dolaşan bir çocuktum.
Ve senin dikkatini çektiğim ilk günler tam olarak bu zamana rastlar.
Dışarıdaydın.
Arkadaş grubun ile bahçede oturmuştun ve arkan bana dönüktü.
Yine.
Yanına yaklaştım.
Beni kimse görmedi.
Fark etmedi.
Ve ben yavaş adımlarla yaklaşıp kulağının hemen yanına eğildim.
Nefesimi kulağına vererek fisıldadım.
Kaskatı kesildiğini hissediyordum.
Ve bu çok hoşuma gitti.
Korktuğunu veya şaşırdığını hissetmek.
Söylediğim şey ise daha fazla şaşırmana neden oldu.
Ben ise sende bıraktığım etkiyi umursamadan arkamı döndüm kapşonlumu taktım ve okul çıkışına doğru yürümeye başladım.

"Gülüşünün arkasındaki çocuk fazla yaralı duruyor Na Jaemin. Gözlerini saklayamıyorsun."