memories//renmin

-Telefon Numarası-

Lakabımı öyle bir benimsedim ki Jaemin bana kendi ismimle seslenen insanlara bile dönüp bakmazken fısıltı kelimesinin ilk harflerini duyar duymaz etrafıma bakmaya başladım.
Bu beni tehlikeye sokuyordu ama bir yerde benden bahsedersin diye heyecanlanıyor etrafımdaki tüm konuşmalara kulak kabartıyordum.
Bak tekrar söylüyorum arkadaş grubum bana hayalet, sessiz vb. bir sürü lakap takardı çünkü normalde benim hakkımda konuşulan konular dahi ilgimi çekmezdi.
Ama senin cümlen birçok şeyi değiştirdi, sen zaten bende neyi aynı bıraktın ki?

O günden sonra ne mi oldu?
Ben gülümsemeye başladım ve bu Jeno salağını korkuttu.
Neymiş psikopat gibi gülüyormuşum. Mala bak.
Geri zekâlı sanki fikrini soran oldu.
Alacaksın bunu et doğrama makinesine atacaksın, etleri liğme liğme ola-- Lan yoksa Jeno haklı mı?
Oha.

Neyse, dur konuya geri döneceğim.
Bir gün okul çıkışında seni Chenle ve Jeno'nun yanına giderken gördüm. Ne olduğunu merak ediyordum çünkü garipti. Ama ilgi çekmemek için yavaşça çıkışa doğru ilerledim. Ben okuldan çıktıktan sonra bir köşeye geçip sizi izlemeye başladım.
Sen elindeki küçük kâğıt parçasını Jeno'ya verdin. Jeno yüzüne garip bir ifadeyle bakıp başını olumlu anlamda salladı.

Sen onların yanından ayrılıp arkana bile bakmadan okuldan uzaklaştın.
Çok havalı yürüyorsun Jaemin.
O duruşunu ve bakışlarını sikeceğim bir gün.

Her neyse, sen uzaklaşır uzaklaşmaz onlar etrafa baktı ve aşağı doğru yürümeye başladılar. Ben de karşıdan onlara doğru yürümeye başladım.
Jeno beni görünce pişkin pişkin gülerek elindeki kâğıt parçasını salladı.
"Ne oluyor lan, götü boklu Jeno?" bakışları atarken yanıma yaklaştı ve kâğıdı verdi.
Ve hâlâ gülmeye devam ederken konuştu.

"Bu gece tam gece yarısında onu arayacakmışsın. Konuşmana gerek yokmuş sadece söyleyecekleri varmış onu dinleyecekmişsin."

Bu bölüm biraz kısa oldu. Aslında bunu geçiş bölümü gibi düşünmek istiyorum. O yüzden siz de öyle düşünün aşklarım.
Şimdi ne olacak? Ne söyleyecek?
Reklâmlardan sonra.