memories//renmin

-Bu mikrofon çalışıyor mu?-

Evet, evet, evet, TABİİ Kİ GÖNLÜNÜ ALMAYI BAŞARDIM YANİ BENİM İSMİM HUANG RENJUN!

Of... var ya, kavga sayesinde kendimi nasıl hissettiğimi anlatacak kadar iyi değilim.
Yani o akşam kelimenin tam anlamıyla beni pipimden mandalla çamaşır dalına asmış gibilerdi.

Bu nasıl bir benzetme sorma lütfen.

Ertesi günden başlayalım.
Sabah okula gittiğimde ortalıkta Na Jaemin isminde bir yakışıklı yoktu ve bu benim moralimin iyice alt üst olmasına sebep oluyordu.

Her yerde seni aradım, sınıfında, arkadaş grubunda, bahçede bizim o köşede, kafeteryadaki malum mekânda, hatta ve hatta seni Jeno'nun yanında bile aradım.

Ama yoktun.
Tuhaf olan şey olmaman değildi, vardın ama yoktun.
Anlatamadım, heyecandan beynim pelte olmuş durumda.
Derslerde vardın ama aralarda yok oluyordun.
Zil çalınca pır, anladın.

Gerçi zaten o anları sen yaşadın, of çok saçma.

Seni nasıl bulacağımı bilmiyordum. Sırana not bırakayım dedim, çok basit geldi. Jeno'yu yollayayım dedim işleri daha da bok ederdi o geri zekâlı.

Jisung falan diye düşündüm, o da dedikoducu mahalle kadınları gibi. Hani şu ayda bir toplanıp house party yapıyorlar. Onlara benziyor.

Senin yanına gelip yüksek ihtimal,

"Ahahahaha ya Jaemin, şu seninki var ya, karamel saçlı çocuk gönlünü almak istiyormuş. Kıııız, sakın benden duymuş olma ama bir şeyler yapacakmış gönlünü almak için. Bence affetme annem, yüz verme sürünsün biraz."

(Random)

Jisung bunları yazdığımı görse kafamı kırardı.

Kısacası iş başa düştü. Düşündüm düşündüm ve mükemmel çalışan bu beynimle bir plan yaptım.

Öğrenci konseyinin duyuru yapacağı zaman kullandığı bir mikrofon vardı. Eğer o mikrofona ulaşabilirsem tüm okula anons yapabilirim demiştim.

Ve o evren çapındaki mallığına rağmen Jeno öğrenci konseyindeydi. Ondan anahtarı istedim.

Vermedi.

TABİİ Kİ VERMEDİ.

Geçen haftaki dayak yüzünden hâlâ mutsuz ve kırgın minik salak.

Ben de tehdit ettim.
:D

Şey ne yaptığımı söyleyemem psikolojinin bozulmasını istemiyorum. En azından şu anda.

Zaten bir şekilde öğrenirsin Jeno bunu bunu yaptı diye beni ispiyonlayacaktır.

Anahtarı aldım, o odaya doğru ilerledim.

Herkesin bahçede olması gerekiyordu bu yüzden ders saatini tercih etmedim.

Odaya girdim, kimse yoktu.

Mikrofonu açtım, her şeyi hazırladığıma emin olunca konuşmaya başladım.

"Puf, puf...Şey bu mikrofon çalışıyor mu?"