Би: Яаж ч харсан надаас царай муутай байгаа биз дээ?
Вонү: Яг л аав юм биш үү?
Аав: Тийм байгаа биз дээ?
Би: Нярай болохоороо ингэж харагдаад байгаа юм болов уу?
Ээж: Чи миний муу ганц хүүг голж гоочлоод яасан сонин хүүхэн бэ?
Би: Том болоод өөр царайтай болно гэж найдъя.
Вонү: Сайхан залуу болно доо.
Ээж: Улаан нялзрай хүүг минь яах гээд байгаа юм?
Би: Аав энд юугаа хийгээд байгаа юм? Хоолоо хийж дуусгаач. Яасан удаан юм?
Аав: Би дотор нь ороод буцлах уу?
Вонү: Аав хоёулаа гарч хоолоо хийж дуусгая. Аягүй бол Буми Мүёнийг аваад бид хоёр руу шидчихнэ шүү.
Ээж, Мүён хоёр өнөөдөр эмнэлгээс гарсан болохоор Вонү бид хоёр эртхэн ирж анх удаа дүүгээ харав. Час улаан л амьтан байна. Ээж утсаар хөөрхөн амьтан байгаа гээд л байсан. Мэдэхгүй ээ, миний гоо үзэсгэлэнг барахгүй л юм шиг байна.
...
Би: Хэзээ нэг Мүён том болж гар хөлийн үзүүрт зарагдах юм бол доо?
Ээж: Юу гэж миний хүү чиний зарц болж байдаг юм?
Би: Хмм. Бүх амьдралаараа Мингюүгээ зараад амьдрах юмсан. Шал угаа, хоол хий гэхээр үгэнд сайн ороод гялалзуулна шүү дээ. Тийм ээ Мингюү?
Мингюү: Давраад бай.
Вонү: Чи Мингюүтай амьдрахаар би яах юм?
Би: Мэдэхгүй ээ.
Аав: За хоолоо идээрэй.
Вонү: Аав ёстой мундаг юм аа.
Аав: Чи л намайг магтах юм.
Би: Вонү ийм долигонуур байж болохгүй.
Вонү: Долигонуур зан биш. Энэ бол хүргэн хүүгийн хайр.
Мингюү "Ийм амьтан гэдгийг нь эртхэн мэдсэн бол дотно найзууд болдог байжээ. Ааа! Вонү~~~" гэснээ Мингюү Вону хоёр биенийхээ гараас атгалцаад бөөн маяг. Тэр хуруугаа яагаад ч байгаа юм? Надад бүх юм байгаа ч нэг л ганцаараа юм шиг санагдаад байх юм. Хмм...
