-Юу?!
Би: Моорогт руу орон тоо байхгүй юм уу?
-Айн?
Би: Би түргэний тасагт ажиллаж чадахгүй ээ. Ээ задлан ч юм уу? Цогцос хадгалдаг~~
-Чи ямар эвгүй хүүхэд вэ?
Би: Ээ эгчээ, гуйж байна. Миний мөрөөдөл цогцост задлан хийх.
-Сургуулиас чинь чамайг түргэний тасагт дадлага хийлгэ гэсэн шүү дээ.
Би: Та намайг түргэний тасагт ажиллаж байгаа гээд хэлчих. Ядаад байх юу байхав? Тэгээд л би моорог руу явъя.
...
Вону: Тэгээд зөвшөөрсөн үү?
Би: Үгүй. Хөөгдөөд гараад ирлээ.
Вону: Хэлсэн шүү дээ. Зүгээр л надтай хамт түргэний тасагт дадлага хий.
Би: Би сургуулиа төгсөөд түргэний тасагт ажиллахгүй шүү дээ. Уул нь энэ дадлага чинь туршлага хуримтлуулах зорилготой биз дээ?
Вону: Түргэний тасагт ч гэсэн хүн үхдэг шүү.
Би: Үхэж байгаа хүн харж чадахгүй! Харин аль хэдийн үхчихсэн хүн харж чадна.
Би: Миний нүдэн дээр хүн үхэж байхад би тэгээд юу ч хийхгүй ангайгаад зогсож байхаар муухай сэтгэлтэй юм үү?
Би "Дургүй хүргээд байгаарай! Одоо бол хутга бэлэн шүү!" гээд халааснаасаа мэс заслын ариутгасан ууттай хутга гаргаж иртэл хойш алхан Вонү "Хайраа! Хаанаас авчихсан юм?" гэв.
Би: Түрүүн хагалгааны өрөөнөөс. Юмыг яаж мэдэх вэ? Хэр иртэй байгааг нь чам дээр туршчихна шүү!
...
Би: За ах гуай. Би бол Ким Буми! Би энэ тэндхийн зараалд гүйдэггүй. Тэр эмч нартаа хэлээрэй.
Минсок: Наддаа л томрох юм даа!
Вонү: Таны доор дадлагад ирдэг, үгүй ээ мөн азтай юмаа.
Минсок: Чи жаахан долигонуур уу? Үгүй юу?
Вонү: Долигонуур зан биш. Энэ бол эмч багшаа дээдлэх хайр.
Би: Минсок ахаа хаалга хаагаад цоожилчих.
Минсок: Яах гэж байгаа юм?
Би халааснаасаа өнөөх хутгаа гаргаж ирээд "Би хутгатай туучихсан. Гялс Вонү дээр ирийг нь туршъя"
...
Эхний хэдэн хоног гайгүй байсан ч одоо бол ядарч үхэж, сунаж уналаа. Түргэний тасгийн л эмч болж болохгүй. Над шиг хүний хийх ажил биш байна.
