Bazen bir bütünü görebilmek için onu parçalara ayırmak gerekir.
Ve şimdi ben; elime aldığım her parça beni derinden kessede, bütüne yaklaştıkça gerçekler beni yaralasada yılmadan özenle koruduğum bütünü parçalara ayıracağım.
Bütünümün en büyük parç...
Bu bölümü büyük bir heyecanla paylaşıyorum. Satır aralarında duygularımı duygularınla paylaşmayı ve sohbet etmeyi çok isterim.
Aksiyon dolu bir bölüm okumak üzeresin! Fikirlerini sabırsızlıkla bekliyor olacağım.
İyi okumalar dilerim! xx
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Bölüm Şarkısı/1: Jozzy-I'm Gone)
Depoya gelmemiz neredeyse bir saati bulmuştu. Arabayı Bora kullanmıştı, ben yanında oturuyordum çünkü Anka arkada tek başına gitmek istediğini söylemişti. Bana neden böyle davrandığını çözemiyordum. Tam bütün yaralarım bana iyileşebileceğini göstermeye başlamışken neden bana sırtını çevirmişti? Tüm yol boyunca sadece Bora konuşmuştu. Ben sadece Bora'yı dinlediğimi teyit etmek için arada başımı sallıyordum Anka'ysa başını cama yaslamış dışarıyı izliyordu.
Ahmet'i düşünmekten yorgun düştüğüm her saniye aklım Anka'ya kaçıyordu.Onunla konuşmalıydım. Her saat, her dakika hatta her saniye onunla konuşmalıydım. Konuşmadan geçirdiğimiz bütün zamanlar birikip bizi avlıyordu. Biz ne zaman iletişim kuramasak çözmeye başladığımız tüm düğümler açılmamaya yemin ediyor ve en derin acılarımız günlerdir suyun altında kalan ölü bir bedenin şişip su yüzüne çıkması gibi ifşalanıyordu.
Anka ve ben arabanın arkasından getirdiğimiz silahları toparlarken Bora'da Emre'yle telefonda konuşuyordu.
"Bana neden böyle davranıyorsun?"diye sordum Anka'ya sessizce. Bunu beklemiyor olsa gerek silahını sıkıca tutan elleri gevşedi. Silahı arabanın bagajına geri bıraktı ve kollarını göğsünde birleştirip arabaya yaslandı.
"Mutsuz görünüyorsam kusura bakma. Kendini tehlikeye atıyorsun. Senin tehlikede oluşunu izlemekten zevk almıyorum Kaya."dedi. Elimdeki şarjörünü kontrol etmeyi henüz bitirmediğim silahı Anka'nın silahının yanına bırakıp ona bir adım daha yaklaştım. Ellerimi omzuna koyduğumda kısa bir süreliğine gözlerini kapadı.
"Bu tehlikeli Anka. Bu hep tehlikeliydi. Şimdiyse hiç olmadığı kadar. Seninle aynı fikirde olmayacağım çok fazla zaman olacak, buna alışmalısın."dediğimde Anka dudaklarını birbirine bastırdı. Bir süre sessiz kaldı, bakışları yerdeydi. Benimse onun üzerinde. Gözleri yeniden gözlerimi bulduğunda söylemek istediğim her şey aklımdan uçup gitmişti.
"Kimseye bir şey olsun istemiyorum. Sana bir şey olsun istemiyorum."dedi buruk bir sesle. Omzundaki elim onu yatıştırmak istercesine bir ileri bir geri kaydı. Anka elimi elimin üzerine koydu.
"Sırt sırta verdiğimizde bize hiçbir şey olmaz. Biz güçlüyüz Anka, birlikteyken çok güçlüyüz."dediğimde Anka'nın gözleri dolmuştu. Oldukça kısa bir sürede gözlerinde biriken yaşları defetti. Aramızdaki adımı kapatıp göğsünü bana yasladı ve kafasını boynuma gömdü.
