Bazen bir bütünü görebilmek için onu parçalara ayırmak gerekir.
Ve şimdi ben; elime aldığım her parça beni derinden kessede, bütüne yaklaştıkça gerçekler beni yaralasada yılmadan özenle koruduğum bütünü parçalara ayıracağım.
Bütünümün en büyük parç...
Nasıl hissediyorsun? Bugün hiç durup kendini dinledin mi yoksa zamanın akıntısında sürükleniyor musun yine? Eğer akıntıya kapıldıysan bugün bir de duraksamayı dene.
Bu bölümü oldukça eğlenerek yazdım. Umarım sen de okurken hislerimi paylaşırsın. Bölüm sonu sorularını bu bölüm için pas geçiyorum o yüzden satır araları sohbet edebilmemiz için tek şansımız.
Sana kurguda çok fazla şey anlatıyorum ve sen de bana satır aralarında hislerini, düşüncelerini anlatıyorsun. Bu alışverişi çok seviyorum. Seni duymak çok keyifli ve bana her zaman heyecan veriyor. Teşekkür ederim!
Kahvemi yanıma aldım, sohbet etmek için satır aralarında seni bekliyor olacağım.
İyi okumalar dilerim! xx
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
(Bölüm Şarkısı/1: Tame Impala-New Person, Same Old Mistakes, *Cem Karaca-Ceviz Ağacı)
Her şey göz açıp kapayıncaya dek olup bitmişti. Haluk'un yapmamı istediği şey Cemal'in gözü önünde Anka'yı yalnızlaştırmaktı. O ringde ona bunu yaptığımı düşünmüyordum. Bunu farklı şekillerde yapmalıydım. Onu paramparça etmiştim ve biraz olsun bu bana bir intikam gibi gelmiş ve hoşuma gitmişti. Anka'nın canının incinmesi fikri dahi beni deliye döndürüyorken onu ben incitmiştim.
"Bunu nasıl söylersin!"diye bağırdım kendime evin önünde tek başıma dikilirken. Anka bir akıntıydı ve ben ona doğru yüzerken bile ondan uzaklaşıyordum. Onu içimde gömülü kalması gereken hislerden dahi koruyamıyorken onu anlamayı nasıl başaracaktım? Paniklemiştim ve bunun tek bir nedeni vardı. Bilinmezlik.
"Nereye?"diye seslendi Selin kapının girişinden, arkamdan koşmuş olmalıydı. Ona doğru döndüğümde yanında Cemal vardı. Elimde olmadan bakışlarımı Cemal'in üzerinde oyalamıştım. Ona saldırmamak ve tüm hıncımı ondan çıkarmamak için zor duruyordum. Cemal bakışlarını ellerime kaydırdı. Bir an için elimde tuttuğum ipin ucundaki yüzüğe acıyan gözlerle bakması ben çileden çıkarmaya yetmişti. Hiddetle ona doğru yürüyecekken Selin gözlerindeki korku ifadesiyle bana doğru birkaç adım attı.
"Kavga etmenize üzüldüm."dedi. Kısa sürede yanıma gelmiş ve bir elini göğsüme koymuştu. Bakışlarımı Cemal'den çekmem için Cemal'le arama girdi ve azarlarcasına surat yaptı.
"Umrumda değil."dedim hiddetle.
"Anka umrunda değil biliyorum. Seni yargılamıyorum tepki göstermekte haklısın."dedi Selin beni tekrarlayarak. Yanılıyordu. Yanıldığını biliyordu.
"Benim gitmem lazım."dedim. Öylece evin önüne bıraktığım arabaya doğru yürürken Selin beni durdurdu.
