Są wszędzie.
Obserwują.
Kryją się w cieniu, a ich czarne łby widziane kątem oka są skierowane wprost na mnie.
Na coś czekają. Aż znowu osłabnę.
Biegnę. Ziemia amortyzuję staw skokowy.
Nie mogę teraz polec.
Nie mogę.
Obiecałam.
Patrzę jak płynie rzeka.
Jest zanieczyszczona. Już dawno straciła swój urok.
Przybrała kolor błota. Ale ją kocham. Odkąd pierwszy raz ją odkryłam.
Siadam na ławce i spoglądam na dzieła Pana, zastanawiając się czy ktokolwiek widzi jeszcze w nich Jego rękę.
Powstaję, rozciągam się i biegnę dalej.
Cienie nie spuszczają mnie z oczu.
Wiedzą, że nie mają do mnie żadnego dostępu.
YOU ARE READING
2.Geometria Boga(2012-2017)
SpiritualOpowiadania spisywane w latach (2012-2017) W głównej mierze są to moje sny, które gdzieś tam spisywałam na kartkach. Wrzucam bez poprawiania, za koleją tak jak są uszeregowane. Miłego czytania! ;)
