2.Geometria Boga(2012-2017)

CZARNE SERCE

Spoglądam na nich, jednak oni nic nie wiedzą. Nic nie widzą. Czarne smugi krążą wokół nich i przenikają ich umysły. Przenikają mój umysł. Rozglądam się, zaglądam w serca, jednak moje usta pozostają związane.

Nie ufaj. Mówią mi.

Kroczę pomiędzy budynkami i znikam w lesie, którego nie ma. Zamiast drzew stoją bloki, zamiast uśmiechu widzę ucisk. Przed oczami przewija mi się historia. Widzę krzyż.

Burza.

Z drzew wyzierają na mnie twarze. Twarze szyderstwa.

Nie da się wyjaśnić kłamstwa, jeśli kłamstwo stało się prawdą. Śmieją się ze mnie. Kwiat nie wyrośnie na pustyni.

Wrota Szeolu są szerokie, a kto tam wszedł na zawsze tam zostaję. Ciężko uczynić schody wyprowadzające z czeluści.

Pergaminowa dusza niknie w ciemności. Ucisk przygniata ją.

Pędzą po autostradzie. Łapią stopa, by wziąć udział w wyścigu szczurów. Ku chwale pieniądza, ich boga.

Pragnienie władzy. Mania wyższości.

Proszę, by mnie zabrał, jednak on każe mi trwać. Istnieć w ucisku.

" Idą za mną bo kusi wizja raju. Idą za mną bo się boją. Idą za mną, jednak czy mnie rozumieją?"

Burza. Nadchodzi burza.

Nie wierzą. Idą mechanicznie. Jak roboty. Świadomość zanika. Te same usta, które mnie czczą a jednocześnie bluźnią wypowiadają najwięcej słów. Pustka ogarnia. Pustka pochłania. Ciemność nie zadaję pytań, w ciemności wszystko co widoczne przewodzi. Giną we własnym odbiciu. Giną we własnym ciele.

Poruszają się w przestrzeni, której nie widzą. Myślą, że przestrzeń jest pusta.

Mylą się.

Oni już tu są.