Dedicated to mjvibar1216
LAVENDER
Dumaan kami sa mga pasilyo at hindi ko na nakabisado kung saan sulok kami dumadaan dahil para akong bulag dito dahil hindi ako makakita ng mga signs or whatsoever na palatandaan sana dahil sobrang dilim.
“Hindi ba naaksidente ang mga nandito sa sobrang dilim?” tanong ko kay Amaros. “Hindi kami mahihina, binibini hindi gaya niyo na mahina.” sabi niya at napairap ako sa kaniya. Hindi ko na lang siya pinatulan para huwag ng humaba ang usapan.
“Teka, saan ba tayo pupunta?” tanong ko sa kaniya. “Sa kung saan nandu’n ang hari.” sagot niya sa akin kaya huminga ako ng malalim dahil pagod na pagod na ako. Nauntog pa ako sa matigas niyang likod at binuksan ang isang pinto.
Pagkabukas ay hindi naman gaano kaliwanag ang buong kwarto pero tamang-tama lang ang ilaw nito. Dahil nagsisilbing ilaw ng kwartong ito ay ang mga torches na naka-kabit sa dingding. Lumakad kami sapulang carpet habang sinusubukan kong tignan ang lalaking naka-upo sa kaniyang trono.
Bigla na lang akong hinila ni Amaros pababa kaya napaluhod ako ng wala sa oras habang naka-tungkod ang dalawang kamay ko sa sahig. “Nandito na po ang inyong pinapasundo mula sa mundo ng mga tao, kamahalan.” magalang na sabi ni Amaros at ingat na ingat sa bawat salitang binibigkas.
Siya na ba ang hari? Oo, syempre. Kamahalan daw eh at saka parang maamong tupa si Amaros na naka-luhod samantalang kanina napaka-sungit niya sa akin.
“Tumayo na kayong dalawa at iwan mo kami Amaros.” malamig na sabi ng hari at agad naman kaming tumayo saka ilang saglit lang ay dadalawa na lang kami ng hari dito sa malawak na kwarto.
“Lift your head up, Lavender.” he commanded at sinunod ko naman ang sinabi niya.
My mouth was slightly opened as I saw his face, his dark captivated eyes that it feels like my soul was being sucked by him. His well-defined jaw, it’s like freshly shaved. His perfect lips and perfect eye brows.
“Are you done analyzing my facial features?” he asked me in a bored tone kaya para namang nabalik ako sa kasalukuyan. “I-I’m sorry, You Majesty.” I said to him and bowed my head a little. “Wanna ask me something?” he asked. Agad naman akong tumango ng mabilis.
“Am I dead?” agad kong tanong sa kaniya at natawa siya, may nakakatawa ba? Of course kapag napunta ka sa Underworld unang iisipin mo na patay ka na. “Nope and will never be.” he stated kaya napataas ang dalawang kilay ko.
“Kung ganon, paano ako napunta dito?” tanong ko sa kaniya na sana sagutin niya ako ng maayos. “A long time ago, your ancestors and I begged me to save their lives. I did, in return their descendants will work for me.” he answered.
“Hindi ko alam ‘yang kasunduan na ‘yan.” usal ko saka napatitig sa kaniya. He’s a pale man who’s wearing a black robe even his crown is black and beside him was an owl. “Of course they’ll not going to tell it to you kasi ang akala nila tapos na ang kasunduan but it’s not.” sabi niya sa akin at ngumisi.
Wala bang ibang alam ito kundi ang ngumisi lang? “Then ano na ang mangyayari sa pamilya ko na nasa kabilang mundo?” tanong ko na naman sa kaniya. “You ask so many questions.” he complaint and I stomped my foot on the carpeted floor.
“You made your alalay dragged me here without further ado. So, what would you expect from me, Your Majesty?” I asked him at huminga ako ng malalim. “Fine.” he said and rolled his eyes on me. “To answer your question, I left them a letter telling that I will get you and you will disappear in their world forever.” he answered.
“Hindi man ako nakapag-paalam sa kanila ng maayos.” sabi ko sa kaniya but he glared at me. “Humans are really fond of dramas.” he commented like it was the disgustful idea. Hahayaan ko muna ang komento niya sa akin.
“Bakit ako ang napili mo?” tanong ko na nakapagpatigil sa kaniya, he stared at me for a moment. “Dahil ikaw ang panganay.” sagot niya sa akin. “Paano ka natuto sa lenggwahe namin?” tanong ko sa kaniya.
“Umakyat ako sa mundo niyo dati para matuto sa lenggwahe niyo because few years ago there are tons of humans who are coming here and they keep talking. I can’t answer them back because in the first place I don’t understand what the fuck they are talking about.” he said at bumuntong-hininga.
“Change topic. Hindi ba umaaraw dito?” tanong ko sa kaniya. “Sorry to say this but no. Hindi uso ang sinag ng araw dito, Lavender.” sagot niya sa akin. “Wala bang kuryente dito? Napakadilim ng palasyo mo.” I said carelessly and when I realize what I have said.
Napatampal ako sa aking bibig. “Saan naman ako kukuha?” sarkastiko niyang tanong sa akin at sinamaan niya ako ng tingin. “You have lots of complaints about this and that. Why don’t you just accept that this will be your home now.” sabi niya sa akin.
Napasimangot naman ako du’n. “Wala akong damit.” sabi ko sa kaniya at ngumisi siya pero this time iba na kaya nanindig ang mga balahibo ko sa katawan. “You don’t have to wear anything just a fine cloth to protect yourself from cold.” sabi niya sa akin kaya napayakap ako sa aking katawan.
“A-anong klaseng damit?”tanong ko sa kaniya. “A dress. You have lots of long dresses there.” sabi niya sa akin at tumaas ang isang sulok ng labi niya. “Remember this, Lavender. You are in the underworld now and you must learn to live like we are.” sabi niya sa akin.
“How? I’m not immortal, Your Majesty. May pagkain ba dito kagaya ng pagkain namin sa mundo namin?” tanong ko sa kaniya. “Yes.” he answered. Marami pa akong gustong itanong sa kaniya pero saka na lang dahil mas importante na malaman ko kung ano ang gagawin niya sa akin.
“Ano ang gagawin mo sa akin?” tanong ko kaya ngumisi siya ng ngising demonyo. “That was I’ve been waiting for question from you, Lavender.” he stated and stood up from his throne kaya napaatras ako ng bahagya when he leaned on me and it’s a few inches distance then our lips will be met.
“You will be my Queen.” he said and kissed me on my lips.
That night, I was dragged here. A king of darkness kissed me and offered me his hand, his heart and his kingdom.
DYOSANIHADES69
2020
