Ruined Dignity

Kabanata 15

Tears of joy, iyon ang nangyayari sa akin ngayon habang kinakantahan ako ng tatlong tao sa harap ko. Nagulat pa akong dumating si Jacob but I would say na ito na ang pinakamasaya sa lahat ng kaarawan ko. Hindi lang si Ayesa ang taong nagmamahal sa akin na kasama ko.

I somehow doubt Azariel but I'll just count him as a lover. Siguro ay natatakot lang talaga akong magmahal ng totoo. Nakakatakot magtiwala sa lalaki.

"Make a wish." Nakangiting banggit ni Ayesa kaya agad kong pinikit ang mga mata ko.

"Sana ay hindi ito ang huli." Sambit ko sa akong isipan bago hipan ang apoy ng kandila. Muling tumulo ang panibagong luha habang ang ngiti sa aking labi ay hindi pa rin nawawala. I hope that moments like this lasts but no happiness shall be permanent.

Natapos ang araw na puro tawanan at inuman. It's my first time to drink like it's the end of my life. Siguro dahil sabik ako sa ganitong saya at sabik akong mahigit sa isa ang nagpaparamdam na mahalaga ako lalo sa kaarawan ko. Sabihin man natin na marami akong kaibigan pero tanging si Ayesa lang ang nakakasama ko sa ganitong okasyon.

Agad humiyaw sa tuwa si Ayesa nang kumuha si Azariel ng gitara sa kotse nito. Masasabi kong isa rin ang musika sa tumulong para malagpasan ko ang mga problema at pasakit na dinadala ko. Natatanging nota na nagustuhan ko.

As Azariel prepared his gadget for guitar chords ay nag-iisip naman ako ng kakantahin ko. They were pushing me to sing at pagbigyan ko sila, birthday ko naman daw kaya pagbibigyan nila ako.

"Praying ni Kesha." I requested at mukhang alam naman nila ang kantang 'yon. Well, that's song somehow reminds me of my past. I'm praying for those people who harassed me to change. Sana ako lang ang naging biktima nila.

Nagsimula na ang kantahan at bigay-todo kong kinanta ang chorus. That's when my tears almost fell down from my eyes.

"I hope you're somewhere praying, praying,
I hope you're soul is changing, changing,
I hope you find your peace,
Falling on your knees, praying." I hope this torment will come to an end.

Matapos sugatan ay muli na naman nila akong pinagpiyestahan. Sa sobrang pag-iyak ko sa pangbababoy nila ay naubos na lahat. I feel numb and drain, I just want to die right here, right now.

"Pre, solid 'to pang-part 2. Magang-maga na." Pagbanggit ng may hawak ng camera ay sabay-sabay silang tumawa. Hindi na ako nanlaban pa, hindi ko na kaya. Suko na ako.

Mariin na lang akong pumikit nang idikit ng isa ang ari nito sa aking pisngi habang ang dalawa ay tila nag-aagawa pa kung sino ang magpapasarap. Tinitiis ko na lang din ang sugat na hiniwa ng isa sa kanila kanina. I can hear the voices of those demons fighting over me.

"Kapag pinagsabi mo 'tong ginawa namin, mamatay lahat ng malapit sa buhay mo." Banta ng isa habang nagsisigarilyo sa tabi.

"May kapatid ka pang babae, mukhang mas masarap 'yon." Nakangising sabi ng isa pa na naglilinis ng katawan ko na binaboy nila.

"Please, 'wag ang kapatid ko." I begged almost losing my breath.

"Kaya 'wag mo kaming isusumbong tatlo. Lalo kapag nilabas namin sa publiko ang video na 'to. It'll appear scripted on every sites." Maligayang sabi pa ng isa. Balang araw, mahahanap niyo rin ang katapat niyo.

"Sometimes I pray for you at night,
Someday maybe you'll see the light,
Oh some say in life you gonna get what you give,
But some thing only God can forgive." I sang and the tears I tried to hold back gushed. I should let go of that pain but it's hard to do.

Mahirap kalimutan ang kahapong winasak ka ng buong-buo. Kahit ano pang pilit ay nakatatak na at minsan ay iisipin mo na lang na sana ay nawala ka na lang.

"Ate." Sambit ni Ayesa habang inaalo ako kaya agad ko siyang nginitian. Tila naalerto naman ang dalawang lalaki ngunit sumenyas ako na ayos lang. Hindi na silang nag-abala na tanungin pa dahil wala rin naman talaga akong maisasagot sa kanila.

Patuloy lang kaming uminom ngunit napapansin kong hindi nakikisali si Ayesa sa inuman. Kanina pa siya tumatanggi kaya't hinahayaan na lang namin.

Napukaw ang atensyon naming lahat ng biglang bumukas ang pinto at niluwa nito si Xavier.

"Anong ginagawa mo rito?" Takang-tanong ko at agad na nilingon si Ayesa na masama ang tingin kay Xavier.

"I told you na 'wag muna ngayon dahil birthday ni ate!" Galit na sigaw ni Ayesa ngunit umiling lang si Xavier kaya mas lalo akong nagtaka.

"Masama sa baby natin ang alak." Dismayado niyang sabi ngunit napukaw ng sinabi niya ang atensyon ko.

"Baby?" Naunahan na ako ni Azariel magtanong.

"What the hell is happening, Ayesa?" Hindi pa rin ako nakakabawi sa narinig ko. Ang ganda namang surpresa sa kaarawan ko.

"Ate, I'm sorry." Umiiyak na sabi ni Ayesa ngunit sinenyasan ko siya na ayos lang. Nagagalit ako pero hindi maganda pagalitan siya sa harap ng mga lalaking 'to.

"Wala na rin naman akong magagawa." Walang emosyon kong sabi at natulala na lamang ako sa mga bote sa mesa.

"I'll be responsible for the baby and Ayesa." Matapang na pahayag ni Xavier na ginantihan ko lang ng mapait na ngiti.

"Malamang kailangan mong panagutan 'yan, sa'yo nanggaling eh." Naiiling na sabi ni Jacob habang si Azariel ay tumatango-tango lang. Pakiramdam ko'y nawala na ang lasing ko dahil sa mga narinig ko ngayon.

"Ang gandang surprise, nabigla talaga ako." Sarkastikong sabi ko at mahina na lang akong natawa.

"Sorry talaga, ate." Lumuluha pa rin si Ayesa ngunit hindi roon natuon ang pansin ko.

"Bakit ngayon lang, Ayesa?" Iyon na lamang ang naitanong ko. Inabala naman ni Jacob at Azariel ang paglikigpit kahit pa pasura-suray na sila. Siguro ay ayaw na nilang makisali pa sa usapang 'to.

"Ilang beses ko na siyang kinumbinsi pero tinatanggihan niya. Naglakas-loob na lang ako na pumunta ngayon, sorry." Komento ni Xavier na mas lalong nagdulot ng pagka-irita ko.

"Ikaw ba ang tinatanong ko?" Pagtataray ko at pinagpatuloy ko lamang ang masamang pagtitig kay Ayesa.

"Ate." Iyon lamang ang nasambit niya dahilan upang mapabuntin-hininga ako bago muling magsalita.

"Saan ba ako nagkulang?" Matapos kong itanong 'yon ay agad rumagasa ang aking luha.

"Wala, ate, ako ang may kasalanan." Tugon niya at agad akong binigyan ng mahigpit na yakap.

"Welcome to the family, baby." Iyon na lamang ang lumabas sa bibig ko dahil wala na talaga akong magagawa pa. Hindi ko na alam ang susunod na gagawin ko dahil tumigil bigla ang mga pangarap ko para kay Ayesa.

Pakiramdam ko'y nasayang lahat ng pinaghirapan at tiniis ko sa trabaho. Nasayang ang bawat mga luha ko dahil sa isang lalaking sumira sa pangarap na inasam ko para kay Ayesa. Masyado pang bata si Ayesa para maging magulang.

What a great birthday indeed.