CHAPTER 24

41.8K 1.6K 294
                                    


I looked at the foods I cooked ngunit wala lang nakasunog lang naman ako at pinagmasdan ko ang pagkain. Gusto ko kasi wala ng ibang gagawin pa dito sa condo si Parker kasi sigurado akong pagod na pagod na siya late pa nga siyang nakaka-uwi eh dahil sa work at school.

I heard the door opened and I saw him looking so tired and dropped his bag at the sofa and came close to me.

"Parker." I called him but he just hugged me.

"I need a recharge." He said and hugged me so I hugged him too ang smiled.

"Are you tired, Parker?" I asked and cupped his face. "Uhmm I tried to cook but I really can't."

"It's okay, Angel. I'll cook, you should rest, whole day kayo kanina ah?" Pina-upo niya ako sa sofa at hinubad niya ang kanyang polo at naka-white shirt na lamang siya. "I'll call you pagluto na, Angel."

I looked at him while he's cooking at parang gusto kong pagpahingahin nalang si Parker pero imbes na makapagpahinga siya nakadagdag gawain pa ako dahil sa kalat ko kanina.

I looked at my tummy and whispered. "Swerte natin sa Daddy mo, baby."

"Angel, come here i'm done cooking." Naglakad ako papunta sa kusina at pinaghatak niya pa ako ng upuan bago siya umupo.

He took the rice and put some at my plate together with some vegetables. There's no problem with me eating vegetables but nakakasawa na din kasi pero para 'rin naman kay baby.

"Parker, thank you."

He looked at me and pinched my nose. "Anything for my Angels."

"Papalitan na ba yung Charlie's Angels ng Parker's Angels?"

"Haha funny, Eloisa." He laughed sarcastically and playfully rolled with his eyes. "Now, eat tinawanan ko na joke mo."

"Whatever, Peter Parker."

"Stop with those jokes 'yan ba epekto sayo ng pagbubuntis, Angel?"

"I just wanna make you laugh." I said and he pursed lips trying to control himself from smiling, I think? "What? Kinikilig ka?"

"Tss, whatever, Angel. Kumain ka na." We started eating at nang matapos kami ay kinuha ko ang mga plato upang linisin sana ngunit kinuha niya naman agad sa akin.

"Parker, I wanna help."

"Just stay at the chair, Angel. It'll help me a lot knowing that my Angels are fine." I nod slowly and watched him as he washes the dishes.

"Parker, marami ka pa bang gagawin after nito? Rest ka naman na." I said while we were both walking upstairs.

"Don't mind me, Angel. I can handle myself."

"Parker, kinukulang ka na ba financially?" I asked but he didn't answered dahil maging sa mga bayarin ko sa University ay siya na ang nagbabayad.

Naglakad lang kami ng diretso at nang makahiga ako sa kama ay nakatingin lamang ako sa kanya nang maligo siya at magbihis sa aking harapan.

"Parker, rest." I said and he looked at me while holding his materials.

"Angel, i'll rest later mauna ka ng matulog saglit lang naman 'to."

"But you're so tired already."

"I'm fine, Angel. Sleep." I nod slowly and hugged his pillow to feel his warmness.

"I'm sorry, Parker." I whispered and i'm sure hindi niya narinig 'yon dahil paggumagawa siya ng projects ay naka-airpods siya.

Nakatulog na ako at naalimpungatan na lamang ako nang gumalaw ang kama at niyakap ako ni Parker.

Sailing Above the CloudsTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon