[Zawgyi]
အိမ္တံခါးဖြင့္ဖြင့္ခ်င္း ေ႐ွာင္က်န္႔ရင္ဆိုင္လိုက္ရတာက
၀ါးစားမတက္ၾကည့္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာတစ္ခု
မီး၀င္း၀င္းေတာက္ေနတဲ့ မ်က္လံုးတစ္စံုနဲ႔
ေအးစက္စြာထိုင္ေနတဲ့ရိေပၚ..။သြားၿပီ..။ သူကဘယ္တုန္းကျပန္ေရာက္ေနတာလဲ??
မနက္ျဖန္မွျပန္ေရာက္ရမွာေလ..။အခုခ်ိန္မွာေ႐ွာင္က်န္႔သည္
ေမ်ာက္မီးခဲကိုင္ထားသလို ဂနာမၿငိမ္သည့္တိုင္
ခက္ခက္ခဲခဲျပံဳးျပရင္းႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္..။"ဟီး..ရိေပၚေရာက္တာၾကာၿပီလား"
"......"
တစ္ဖက္မွျပန္ေျဖမလာတာေၾကာင့္
ဘယ္အေျခအေနထိစိတ္တိုေနမယ္ဆိုတာ
မွန္းဆတတ္ပါေလသည္..။"ရိေပၚ ေကာေရသြားခ်ိဳးလိုက္အံုးမယ္ေနာ္"
"ေ႐ွာင္က်န္႔!!!!!"
ေဒါသတစ္ႀကီးေခၚလိုက္တဲ့အသံေၾကာင့္
ေလွကားေပၚသို္႔ေျခလွမ္းေနေသာ
ေ႐ွာင္က်န္႔ရဲ႕ေျခေထာက္မ်ားကရပ္တန္႔ကာ
တစ္ကိုယ္လံုးေတာင့္တင္းသြားရသည္..။"ေ႐ွာင္က်န္႔!!"
ေနာက္တစ္ႀကိမ္ေခၚလိုက္ေသာအသံက
ပထမေလာက္မက်ယ္ေတာ့ေပမယ့္
အေတာ္ေလးမာန္ပါလွတာေၾကာင့္
ေ႐ွာင္က်န္႔သည္ ခ်က္ခ်င္းပင္
ရိေပၚေ႐ွ႕သို႔ေရာက္လ်က္သား..။"အင္းရ္ိေပၚ"
"ခင္ဗ်ားဘယ္ကျပန္လာတာလဲ"
"ဟို..အ..အျပင္က"
အေရးထဲစကားကထစ္ေနေသးတယ္..
ေ႐ွာင္က်န္႔ေရမင္းေသလိုက္ေတာ့..။ေ႐ွာင္က်န္႔စိတ္ထဲမွသူ႔ကိုယ္သူက်ိန္ဆဲေနေပသည္..။
"ဘယ္ႏွနာရီ႐ွိၿပီလဲ"
"10နာရီ"
တစ္ခြန္းေမး တစ္ခြန္းေျဖႏွင့္
ႏွစ္ေယာက္ၾကားစကားေတြကတိတ္ဆိတ္သြားျပန္သည္။
YOU ARE READING
သူေ႒းေလးရဲ႕စြာစိလန္ (သူေဋ္ဌးလေးရဲ့စြာစိလန် )[Completed]
Fanfiction[Unicode]ရင်ခုန်ရင်အချစ်ဆို ကျတော်ချစ်တတ်နေပြီ [Zawgyi]ရင္ခုန္ရင္အခ်စ္ဆို က်ေတာ္ခ်စ္တတ္ေနၿပီ